Το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό στον ιατρικό χώρο ως αρρινία. Μόλις 43 περιστατικά αρρινίας έχουν καταγραφεί από το 1931, όταν παρατηρήθηκε για πρώτη φορά η συγγενής ανωμαλία.

Οι γονείς του Eli, Brandi McGlathery και Troy Thompson, αλλά και ο γιατρός που παρακολουθούσε τη μητέρα βρέθηκαν προ εκπλήξεως, καθώς ο υπέρηχος δεν είχε δείξει κάτι ανησυχητικό κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Λίγο μετά τον τοκετό, οι γιατροί τοποθέτησαν στο νεογέννητο μωρό μάσκα οξυγόνου και μπορούσε να αναπνέει κανονικά από το στόμα. Σύμφωνα με τη μητέρα, ο μικρός Eli δεν φαινόταν να ενοχλείται καθόλου.

Η απουσία μύτης συνεπάγεται αναπόφευκτα δυσκολίες στην αναπνοή και την κατάποση, έχουν καταγραφεί όμως περιπτώσεις ατόμων με αρρινία που κατάφεραν να φτάσουν ως την ενηλικίωση.

Πέντε ημέρες μετά τη γέννησή του, ο Eli υποβλήθηκε σε τραχειοτομή ώστε να μπορεί να αναπνέει με μεγαλύτερη ευκολία. Δεν αναμένεται να υποβληθεί σε επεμβάσεις αποκατάστασης έως ότου φτάσει στην εφηβεία –η αρρινία επηρεάζει επίσης τη λειτουργία της υπόφυσης, του αδένα που συνθέτει και απελευθερώνει αρκετές από τις ορμόνες της εφηβικής ζωής.