Γνωρίζοντας το ύψος των δασών του πλανήτη, οι επιστήμονες μπορούν να υπολογίσουν την ποσότητα του άνθρακα που αυτά αποθηκεύουν. Αυτό με τη σειρά του θα βελτιώσει την κατανόηση του πώς τα δάση αλληλεπιδρούν με την ατμόσφαιρα και αντιμετωπίζουν την κλιματική αλλαγή.

 

Για να πραγματοποιήσουν αυτές τις μετρήσεις, η επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου Μπράουν με επικεφαλής τον Τζιμ Κέλλνερ τοποθέτησαν ένα εξεζητημένο σαρωτή λέιζερ πάνω στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ο αισθητήρας λέιζερ θα ξεκινήσει τη λειτουργία του το 2019 και θα πραγματοποιήσει μετρήσεις για ένα έτος, για πρακτικά όλα τα δάση του πλανήτη.

 

Ο αισθητήρας με την ονομασία LiDAR (Light detection and ranging) μετράει το χρόνο που χρειάζεται ένα παλμός λέιζερ για να πραγματοποιήσει το ταξίδι ως ένα αντικείμενο και να ανακλαστεί πίσω. Από τη στιγμή που η ταχύτητα του φωτός είναι σταθερή, γνωρίζοντας το χρόνο που κάνει ο παλμός να ταξιδέψει, οι επιστήμονες μπορούν στη συνέχεια να υπολογίσουν την απόσταση του αντικειμένου από τον αισθητήρα.

 

Ένα από τα προβλήματα του αισθητήρα είναι ότι δεν έχει τη δυνατότητα να «δει» μέσα από σύννεφα. Για αυτό το λόγο το όργανο θα διαθέτει 14 διαφορετικές ακτίνες λέιζερ οι οποίες θα μπορούν να μετακινούνται ώστε να εστιάζουν σε συγκεκριμένες, πιο στοχευμένες τοποθεσίες. Με αυτόν τον τρόπο θα υπάρχει δυνατότητα μετρήσεων σε περιοχές που είναι κατά κανόνα συνεχώς νεφελώδεις, όπως η βορειοδυτική Νότιος Αμερική.

 

«Πέρα από τα δορυφορικά δεδομένα, θα χρειαστούν πολλές εργατοώρες από την επιστημονική ομάδα, συμπεριλαμβανομένων μετρήσεων από αεροπλάνα ως προσομοίωση των μετρήσεων του λέιζερ στο διαστημικό σταθμό, καθώς και η ανάπτυξη αλγορίθμων και υπολογιστικών πλαισίων για την αξιοποίηση των δεδομένων», δήλωσε ο Κέλλνερ.