Αυτή όμως η υπόθεση έχει επιχειρηθεί στο παρελθόν να γίνει πράξη. Στην Σοβιετική Ρωσία την δεκαετία του 1920 ένας Ρώσος επιστήμονας ο Ίλια Ιβάνοβιτς Ιβάνοφ επιχείρησε να δημιουργήσει το εν λόγω υβρίδιο με έναν κάπως ανορθόδοξο τρόπο που δεν οδήγησε στην επιτυχία. Ο Ιβάνοφ επιχείρησε να γονιμοποιήσει ωάριο από θηλυκό χιμπατζή με το σπέρμα του. Όμως απέτυχε να δημιουργήσει μία εγκυμοσύνη.

Το 1929, οργάνωσε την αντίστροφη τακτική επιχειρώντας να χρησιμοποιήσει σπέρμα από ανθρωποειδή σε γυναίκες εθελοντές. Τα πειράματά του όμως καθυστέρησαν εξαιτίας του θανάτου του τελευταίου του ουραγκοτάγκου. Αργότερα όμως ο Ιβάνοφ έπεσε σε δυσμένια και στάλθηκε από την Σοβιετική κυβέρνηση στην περιοχή του Καζακστάν, όπου πέθανε δύο χρόνια μετά.

Αργότερα, το 1977 ο ερευνητής Μάικλ Μπέντφορντ ανακάλυψε ότι το ανθρώπινο σπέρμα μπορούσε να διαπεράσει το προστατευτικό μέρος των αυγών του γίββωνα, ενός είδους μαϊμούς. Όμως το συμπέρασμά του κατέληξε στο ότι μάλλον δεν μπορεί το ανθρώπινο σπέρμα να εισέλθει στους μηχανισμούς αναπαραγωγής των ανθρωποειδών. Το 2006, έρευνα υποστήριξε ότι κατά τη διάρκεια την σταδιακής εξέλιξης των ειδών ήταν εφικτή η συνέρευση ανθρωποειδών με ανθρώπους με σκοπό την αναπαραγωγή.

Επιστημονικά δεν υπάρχει απόδειξη για την ύπαρξη υβριδίου ανθρωποειδών-ανθρώπων. Στην δεκαετία του 1970 ένας χιμπατζής με ασυνήθιστα ανθρώπινη συμπεριφορά θεωρήθηκε πιθανώς «πιθηκάνθρωπος», όμως έρευνες που πραγματοποιήθηκαν στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο απέδειξαν ότι βιολογικά ο Όλιβερ δεν ήταν παρα μία πιο έξυπνη έκδοση ενός χιμπατζή που στο εργαστήριο φαινόταν ως κανονικός χιμπατζής.

 

Μέχρι σήμερα δεν έχει καταστεί εφικτό να υπάρξει «πιθηκάνθρωπος», όμως με ελπίδες από τις ανακαλύψεις παλαιοντολόγων για την σύνδεση ανθρώπων ανθρωποειδών στα πrώτα στάδια της εξέλιξης και οι ελπίδες του Όλιβερ από την δεκαετία του 1970, οι λάτρεις του μυστηρίου και της επιστήμης ελπίζουν ότι κάποια στιγμή θα καταφέρουν το μέχρι στιγμής αδύνατο, όπως συνήθως συμβαίνει στην επιστήμη.