Σε μείζον θέμα με ιατρικές, πολιτικές και έντονα κοινωνικές προεκτάσεις εξελίσσεται το ζήτημα του εμβολιασμού κατά της μηνιγγίτιδας Β, μετά την αναστάτωση και τους φόβους περί επιδημίας που έχει προκαλέσει το πρόσφατο κρούσμα της ασθένειας σε 5χρονο κοριτσάκι από το Καματερό, το οποίο έχει διαφύγει πλέον του κινδύνου, ωστόσο χρειάζεται πλαστική αποκατάσταση στο πόδι της. 

Την ώρα που η Πολιτεία διαμέσου του Υπουργείου Υγείας και του Εθνικού Κέντρου Αναφοράς Μηνιγγίτιδας συνιστά ψυχραιμία, υποβαθμίζοντας τη βαρύτητα του περιστατικού, οι παιδίατροι της χώρας με δημόσιες παρεμβάσεις τους τάσσονται υπέρ του εμβολιασμού των παιδιών.

 

Ψυχραιμία συνιστά στους γονείς το Εθνικό Κέντρο Αναφοράς Μηνιγγίτιδας, επισημαίνοντας ότι τα επιδημιολογικά δεδομένα στην Ελλάδα δεν συνηγορούν υπέρ του μαζικού εμβολιασμού και ότι ο αριθμός των κρουσμάτων, που κυμαίνεται στα 60 κάθε χρόνο, είναι περιορισμένος. Ωστόσο, η Ένωση Ελευθεροεπαγγελματιών Παιδιάτρων Αττικής και η Ελληνική Παιδιατρική Εταιρεία, διαμέσου των Προέδρων τους, ζητάνε την άμεση ένταξη του εμβολίου στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμού (ΕΠΕ).

Στο ίδιο μήκος κύματος φαίνεται να είναι σύσσωμη η παιδιατρική κοινότητα, όπως προκύπτει από έρευνα που διεξήχθη υπό την επιστημονική ευθύνη του επ. καθηγητή Πολιτικής Υγείας του Παν/μίου Πελοποννήσου, Κυριάκου Σουλιώτη, τον περασμένο Ιούνιο. Σύμφωνα με αυτή, 9 στους 10 παιδιάτρους συστήνουν στους γονείς τον εμβολιασμό των παιδιών τους έναντι της Μηνιγγίτιδας Β, αφού σε ποσοστό 99% αναγνωρίζουν ότι η νόσος έχει σοβαρές συνέπειες.

 

Ανεξαρτήτως της επίσημης θέσης της Πολιτείας, αξίζει να σημειωθεί ότι από την ημερομηνία κυκλοφορίας του εμβολίου στην Ελλάδα το 2014, 3 στους 10 γονείς έχουν εμβολιάσει το παιδί τους έναντι της νόσου στα ιδιωτικά ιατρεία.

Για τους υπόλοιπους 7 στους 10, κυριότερος αποτρεπτικός παράγοντας παραμένει η μη ένταξη του εμβολίου στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμού και κατ’ επέκταση η μη αποζημίωσή του, όπως προκύπτει από την ίδια έρευνα. Η διαφορά αυτή διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες, αφού όσοι δεν έχουν τη δυνατότητα να βάλουν το χέρι στην τσέπη αφήνουν τελικά τα παιδιά τους έκθετα σε μια απειλητική για τη ζωή λοίμωξη, η οποία εμφανίζεται ύπουλα (τα αρχικά συμπτώματα συγχέονται συχνά με αυτά μιας ίωσης) και αφήνει σε ποσοστό 20% στα άτομα που επιβιώνουν σοβαρές αναπηρίες (εγκεφαλική βλάβη, απώλεια ακοής, ακρωτηριασμό άκρων, μαθησιακές δυσκολίες κ.ά.).

Ιατρικοί κύκλοι επισημαίνουν ότι η ένταξη του εμβολίου εντάσσεται στην προαγωγή της πρόληψης που επιδιώκει το Υπουργείο Υγείας και την παροχή καθολικής πρόσβασης στο δημόσιο σύστημα υγείας, με στόχο την κάλυψη των πιο ευάλωτων κοινωνικών ομάδων.

Στην πιο πρόσφατη δημόσια τοποθέτησή του, στο πλαίσιο του 18ου Παγκρήτιου Ιατρικού Συνεδρίου, ο Υπουργός Υγείας, Ανδρέας Ξανθός, μίλησε για την ανάγκη ανασυγκρότησης της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, υπενθυμίζοντας την έμφαση που αποδίδει στην πρόληψη. Ο κ. Ξανθός αναφέρθηκε στην υγεία ως κοινωνικό αγαθό που οφείλει η πολιτεία να το παρέχει σε όλους, χωρίς διακρίσεις και με τη μικρότερη δυνατή οικονομική επιβάρυνση, και αναγνώρισε ότι η συμμετοχή των πολιτών στο συνολικό κόστος υγείας είναι αυξημένη συγκριτικά με τον αντίστοιχο μέσο όρο των άλλων ευρωπαϊκών χωρών –περίπου στο 35% με 40%, όταν ο αντίστοιχος μέσος όρος στις ευρωπαϊκές χώρες είναι στο 20% με 25%.