Ο όρος «βιώσιμη αρχιτεκτονική» αποκτά κάπως διαφορετικό νόημα στην περίπτωση του «Sylvan Constellation» (σε ελεύθερη μετάφραση, «δασικός αστερισμός»), μίας άκρως πρωτότυπης πρότασης φοιτητών αρχιτεκτονικής από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια, οι οποίοι, κυριολεκτικά, επιστρατεύουν ζώντες και... νεκρούς στο όραμά τους για τις πόλεις του μέλλοντος. Πρόκειται για ένα νεκροταφείο, ή μάλλον για έναν «τόπο μνήμης», όπου οι νεκροί δεν θάβονται κάτω από τη γη, αλλά τοποθετούνται μέσα σε ειδικά «δοχεία», φωτίζοντας τον χώρο με την ενέργεια που παράγεται από την αποσύνθεση των σωμάτων τους.

Η ιδέα, αναμφίβολα, είναι μακάβρια και ορισμένοι, πιθανότατα, θα τη βρουν προσβλητική. Ωστόσο οι σπουδαστές του «Death Lab» (Εργαστήριο Θανάτου), που διερευνά εναλλακτικούς τρόπους διαχείρισης των νεκρών στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις, γνωρίζουν πως μια μερίδα ανθρώπων βρίσκει γοητευτική την προοπτική ενός «οικολογικού» θανάτου ή τον συμβολισμό της μεταθανάτιας «μετατροπής» σε ενέργεια και φως. Παράλληλα δεν είναι λίγοι οι λάτρεις της τεχνολογίας που επιδιώκουν να κατακτήσουν μιας μορφής αθανασία στο ψηφιακό σύμπαν και εκτιμούν το γεγονός πως οι «ένοικοι» του εν λόγω νεκροταφείου παίρνουν μαζί τους στην τελευταία τους κατοικία τα ψηφιακά τους δεδομένα.

Τον περασμένο Μάρτιο, η νεοϋορκέζικη φοιτητική ομάδα απέσπασε το πρώτο βραβείο του διεθνούς διαγωνισμού «Το Νεκροταφείο του Μέλλοντος», που διοργάνωσε το Κέντρο Θανάτου και Κοινωνίας του Βρετανικού Πανεπιστημίου του Μπαθ. «Ο Αστερισμός Σίλβαν... συνιστά έναν ιδιαίτερο συνδυασμό σεβασμού για τα ανθρώπινα κατάλοιπα και μακροπρόθεσμου σχεδιασμού για τη διαχείριση των ψηφιακών δεδομένων», αξιοποιώντας «διαφορετικές βιώσιμες τεχνολογίες», δήλωσε ο διευθυντής του Κέντρου, τεκμηριώνοντας την επιλογή της κριτικής επιτροπής.

Εκτός από το χρηματικό έπαθλο, οι νικητές του διαγωνισμού θα έχουν την ευκαιρία να διερευνήσουν τις δυνατότητες εφαρμογής της πρότασης στο βικτωριανό νεκροταφείο Αnos Bale του Μπρίστολ, αυτό το καλοκαίρι. «Η πρότασή μας στοχεύει στην εξοικονόμηση χώρου για τη μελλοντική ανάπτυξη της μητρόπολης, δίνοντάς μας την ευκαιρία να γιορτάσουμε τη ζωή με μια τελευταία πράξη υπευθυνότητας», αναφέρει η ιδρύτρια και διευθύντρια του Death Lab, Κάρλα Ρόθσταιν.

Παλαιότερα, το Εργαστήριο Θανάτου του Πανεπιστημίου Κολούμπια είχε προτείνει την ανάρτηση φωτεινών «δοχείων νεκρών» από τη γέφυρα του Μανχάταν, αντλώντας έμπνευση από την πρακτική της ταφής των νεκρών στο κέντρο της πόλης, όπως συνέβαινε ακόμα και στη Νέα Υόρκη πριν από τη μεταφορά των νεκροταφείων στις παρυφές του άστεως κατά τον 19ο αιώνα.