Τα χέρια ψηλά έχουν σηκώσει στον δήμο Θεσσαλονίκης από την άτυπη ομηρία τους από τη γραφειοκρατία. Όλες οι αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου και πολύ περισσότερο της οικονομικής επιτροπής εφαρμόζονται με καθυστέρηση που μπορεί να φτάσει και τους πέντε μήνες, ειδικά όταν πρόκειται για διαγωνισμούς.

Η «τυπολατρία» είναι ενοχλητική όχι μόνο για τη διοίκηση του δήμου, αλλά και για την αντιπολίτευση, καθώς όλοι αντιλαμβάνονται ότι κάθε απόφαση χρειάζεται να ελεγχθεί για την τήρηση της νομιμότητας, ωστόσο με τους ρυθμούς που αυτό γίνεται ουσιαστικά το όποιο έργο υλοποιείται με ρυθμούς χελώνας.

Ακόμη και αποφάσεις όπως για παράδειγμα ο μηδενισμός των τελών στους μετρόπληκτους επιστρέφουν από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας – Θράκης, θεσμός ο οποίος «καπελώνει» πια την ίδια την Αυτοδιοίκηση. Το συγκεκριμένο παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό, καθώς άπαντες έχουν συμφωνήσει σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο ότι για τους καταστηματάρχες που δεινοπαθούν από τα εργοτάξια του μετρό πρέπει να ληφθεί κάποια μέριμνα οικονομικής ελάφρυνσής τους. Ο δήμος αποφασίζει να μην υποχρεώνει σε δημοτικά τέλη αυτούς τους ανθρώπους, αλλά έρχεται το… γράμμα του νόμου να ακυρώσει ουσιαστικά αυτήν την κοινωνικού χαρακτήρα απόφαση ως διάκριση υπέρ μιας μερίδας καταστηματαρχών, εγείροντας ζητήματα ανισότιμης μεταχείρισης και ανταγωνισμού!

Άλλο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η επιστροφή στο δήμο της απόφασης για την αμοιβή των δύο δικηγόρων του δήμου στην πρωτόδικη εκδίκαση της υπόθεσης του πρώην δημάρχου, Βασίλη Παπαγεωργόπουλου. Οι δικηγόροι απασχολήθηκαν στη συγκεκριμένη υπόθεση επί περίπου έξι μήνες και η αμοιβή τους είχε προσδιοριστεί σε περίπου 15.000 ευρώ. Η Αποκεντρωμένη Διοίκηση όμως είχε αντίθετη άποψη, οπότε οι αρμόδιοι στο δήμο υποχρεούνται σε επαναπροσδιορισμό της αμοιβής, ρωτώντας ποια αμοιβή θα ήταν αποδεκτή…

Ο… τραγέλαφος επεκτείνεται ακόμη και σε απλές δωρεές. Ένας επιχειρηματίας για παράδειγμα προσφέρει δωρεάν χυμούς στο δήμο για να τους μοιράσει στο πλαίσιο δράσεων κοινωνικής πολιτικής. Και η αποδοχή της δωρεάς δεν εγκρίνεται διότι εγείρονται ζητήματα όπως γιατί από αυτόν τον επιχειρηματία κι όχι από τον άλλο…

Το μεγάλο πρόβλημα, όπως επισημαίνουν οι αρμόδιοι στο δήμο, είναι ότι ο έλεγχος δεν είναι μόνο στη νομιμότητα των αποφάσεων (που είναι και λογική), αλλά και στη σκοπιμότητα.

«Πώς είναι δυνατόν να έχει λόγο η Αποκεντρωμένη Διοίκηση με τον διορισμένο από την Πολιτεία επικεφαλής σε ομόφωνες αποφάσεις της οικονομικής επιτροπής ή του δημοτικού συμβουλίου; Τελικά έχουμε αυτοδιοίκηση στην πραγματικότητα ή κοροϊδεύουμε;». Το ερώτημα θέτουν δημοτικοί σύμβουλοι, στελέχη της διοίκησης του δήμου και μέλη της αντιπολίτευσης, που συμφωνούν πως οι γραφειοκρατικές διαδικασίες αποτελούν τροχοπέδη στην υλοποίηση οποιουδήποτε έργου.

«Όλοι οι διαγωνισμοί προσβάλλονται. Τους στέλνουμε για έλεγχο στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση. Μας τους επιστρέφει ζητώντας αιτιολογήσεις. Μετά υπάρχει η προσφυγή στο Άρθρο 152 και πάει λέγοντας. Όλες οι αποφάσεις είναι υπό την αίρεση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης. Οι εννέα στις δέκα αποφάσεις της οικονομικής επιτροπής είναι ομόφωνες, αλλά ούτε αυτό φαίνεται να έχει σημασία. Είναι μια απίστευτη ιστορία γραφειοκρατίας και τυπολατρίας, που οδηγεί την Τοπική Αυτοδιοίκηση σε αναπηρία. Η όλη αυτή διαδικασία αποτελεί ένα από τα βασικότερα προβλήματα λήψης και εφαρμογής αποφάσεων. Δεν μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε. Σε διαγωνισμούς, με έτοιμα κονδύλια, με ώριμες μελέτες καθυστερούμε να αρχίσουμε έως και πέντε μήνες. Η επικύρωση γίνεται με αυτούς τους ρυθμούς καθυστέρησης και επιπλέον έχουμε και τον προσυμβατικό έλεγχο. Κάποια στιγμή πρέπει όλοι να αντιληφθούν πως παίζει ρόλο (πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά) και ο χρόνος στον οποίο υλοποιείται ένα έργο ή μια δράση», επισημαίνουν οι αρμόδιοι του δήμου.