«Όπως οι μεγάλες ομάδες στην Αγγλία ο Ολυμπιακός»

Την πρώτη του μεγάλη συνέντευξη από την ημέρα που υπέγραψε στον Ολυμπιακό παραχώρησε ο Ρόι Κάρολ. Ο τερματοφύλακας των "ερυθρολεύκων" μίλησε για το ντεμπούτο του στο ματς με την Ρούμπιν Καζάν, τους στόχους του με την ομάδα, τον Βαγγέλη Μαρινάκη αλλά και για το Μετάλλιο Ανθρωπισμού του Ερυθρού Σταυρού με το οποίο έχει τιμηθεί.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Ρόι Κάρολ στη Stadio by Metro:

-Ρόι, έκανες μία πάρα πολύ όμορφη απόκρουση που ουσιαστικά σφράγισε το διπλό στη Μόσχα. Ένα επεισοδιακό ντεμπούτο… 
«Πράγματι, ήταν πολύ όμορφο το ότι μπόρεσα να κάνω μία τόσο καλή αρχή. Η απόκρουση ενός πέναλτι δεν είναι κάτι που συμβαίνει εύκολα ή συχνά και σίγουρα μπορώ να πω ότι ήταν το καλύτερο ντεμπούτο που θα μπορούσα να φανταστώ. Τόσα χρόνια δεν μου έχει ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο. Δεν παύει όμως να ήταν απλά μία καλή αρχή. Τώρα θέλει δουλειά, να συνεχίσω την καλή προπόνηση και να κάνω ό,τι πρέπει για να συνεχίσουν να πηγαίνουν καλά τα πράγματα και να αποδώσω αυτά που περιμένουν από μένα.»

-Πόσο δύσκολο ήταν αυτό το επίτευγμα όμως αν αναλογιστεί κανείς ότι ήσουν σχεδόν 75 λεπτά στον πάγκο και στους -15… 
«Είχε πάρα πολύ κρύο. Νομίζω ότι δεν έχω αισθανθεί τέτοιο κρύο ποτέ ξανά στη ζωή μου… Και ειδικά προερχόμενος από τον πάγκο. Είχα ουσιαστικά λιγότερο από πέντε λεπτά για να ετοιμαστώ και είχα τόσα ρούχα να βγάλω μέχρι να μείνω με όσα μου επιτρεπόταν! Είμαι 34 και αγωνίζομαι 17 χρόνια τώρα, δεν μπορώ να πω ότι έχω ξαναζήσει τέτοια εμπειρία ποτέ.»

-Είναι μήπως η καλύτερη στιγμή της καριέρας σου; 
«Είναι σίγουρα μία από τις καλύτερες. Έχω ζήσει και άλλες μεγάλες στιγμές αλλά σίγουρα και αυτή συγκαταλέγεται σε αυτές. Ελπίζω το μέλλον να μου επιφυλάσσει και άλλες αλλά ήταν σίγουρα μία πολύ όμορφη και καλή αρχή.»

-Με ποια άλλη στιγμή θα την συνέκρινες; 
«Με τον ημιτελικό του Κυπέλλου απέναντι στην Άρσεναλ όπου πιστεύω ότι έκανα μία πάρα πολύ καλή εμφάνιση και θα τη θυμάμαι πάντα αλλά και η συμμετοχή μου στην Εθνική ομάδα…»

-…με την οποία μετράς 19 συμμετοχές. 
«Ναι, μόνο 19 προς το παρόν αλλά δεν σου κρύβω ότι ελπίζω να αυξηθούν. Πραγματικά το εύχομαι και το πιστεύω γιατί τώρα τα πράγματα αρχίζουν να φτιάχνουν για μένα. Έχω έρθει σε μία μεγάλη ομάδα η οποία τραβάει τα βλέμματα και έτσι ελπίζω μέσω καλών εμφανίσεων που θέλω να πραγματοποιήσω με τον Ολυμπιακό, να ξανακληθώ και στην Εθνική ομάδα. Η θέση του τερματοφύλακα είναι πολύ ιδιαίτερη βέβαια, γιατί είναι μόνο μία και είναι πολύ δύσκολο να την κερδίσεις. Το καλό είναι ότι είχα πάντα πολύ καλές σχέσεις με τους συμπαίκτες μου τερματοφύλακες, παρά το γεγονός ότι υπάρχει αυτός ο ευγενής συναγωνισμός… Με πολλούς είμαι και πολύ καλός φίλος. Εύχομαι το ίδιο να συμβεί και εδώ».

-Στις δηλώσεις σου μετά το παιχνίδι με την Ρουμπίν μίλησες για την ευκαιρία που σου δόθηκε, αναφέρθηκες όμως και στον Μπάλαζ... 
«Εννοείται. Ποτέ δεν είναι ωραίο να βλέπεις ένα συμπαίκτη σου να βγαίνει έξω με κόκκινη κάρτα. Είναι πολύ δύσκολο και για τον τερματοφύλακα στο ένας εναντίον ενός αλλά και για τον διαιτητή να πάρει την απόφαση να αποβάλλει έναν τερματοφύλακα. Νομίζω ότι πριν 5-6 χρόνια θα ήταν απλά άλλη μία κίτρινη κάρτα αλλά το τελευταίο διάστημα υφίστανται και αυτοί μεγάλη πίεση. Σίγουρα δεν ήταν κάτι ωραίο. Εκεί εγώ κλήθηκα να βοηθήσω και το έκανα. Ήταν μία καλή ευκαιρία για μένα να μπω μέσα και να πιάσω το πέναλτυ. Αυτό έκανα. Και τώρα ελπίζω να παίξω και τον επαναληπτικό την Πέμπτη. Και λέω ελπίζω γιατί το ποδόσφαιρο είναι πολύ περίεργο πράγμα και από τώρα μέχρι την άλλη Πέμπτη πολλά μπορούν να συμβούν!»

-Έχει ο Ολυμπιακός αντεπεξέλθει στις προσδοκίες σου; 
«Ναι. Είναι ο μεγαλύτερο σύλλογος στη χώρα, και είμαι εδώ μόλις δύο εβδομάδες, κάνοντας προπονήσεις με τους συμπαίκτες μου αλλά μπορώ να σου πω ότι μου θυμίζει πολύ τις μεγάλες ομάδες της Αγγλίας. Έχουμε καλή ομάδα, πολύ καλούς χώρους, προπονητικό κέντρο, γήπεδο, το εστιατόριο, γυμναστήριο, οτιδήποτε χρειάζεται και θέλει ένας ποδοσφαιριστής για να μπορεί να παίξει σε υψηλό επίπεδο. Με εξέπληξε πολύ θετικά όλο το περιβάλλον του Ολυμπιακού.»

-Στην καριέρα σου υπέστης έναν σοβαρό τραυματισμό πριν αρκετά χρόνια. Πόσο δύσκολο είναι για έναν παίκτη να επανέλθει πλήρως και να πιστέψει ξανά στον εαυτό του και οι άλλοι σε εκείνον βέβαια…; 
«Δεν νομίζω ότι είναι θέμα η εμπιστοσύνη. Εγώ προσωπικά, δεν είχα ξαναζήσει κάτι τέτοιο και κάθε φορά που μπαίνει κανείς «κάτω από το νυστέρι», όπως λέμε στην Αγγλία, υπάρχει πάντα το ρίσκο να ναρκωθείς και να μην ξαναξυπνήσεις ποτέ. Οπότε είχα πραγματικά ανησυχήσει, στενοχωρηθεί και φοβηθεί πολύ και μου πήρε πολύ χρόνο για να επανέλθω. Ήμουν και πολύ μικρός και το είχα πάρει πολύ βαριά. Ήταν πολύ δύσκολες στιγμές στη ζωή μου αυτές και φοβόμουν ότι ποτέ δεν θα επανερχόμουν στο 100%. Κάποια στιγμή κάθισα κάτω και σκέφτηκα ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν υποστεί πολύ χειρότερα πράγματα. Μου πήρε αρκετό χρόνο μέχρι να αποκατασταθώ και δεν ανέκτησα αμέσως τη θέση μου. Εν τω μεταξύ ήρθε ένας άλλος προπονητής ο οποίος δεν με υπολόγιζε, ήθελε να φύγω και με ανάγκασε να το κάνω. Οπότε με τον τραυματισμό και την αλλαγή αυτή τα πράγματα δεν ήταν καθόλου εύκολα. Τώρα είμαι πολύ καλά και τα δύο τελευταία χρόνια είμαι πολύ ευχαριστημένος με τα δεδομένα και προσπαθώ να διασκεδάζω τη ζωή μου.»

-Πιστεύεις στο Θεό; Ήταν η πίστη σου που σε έκανε δυνατό; 
«Πιστεύω σε μία ανώτερη δύναμη. Δεν είμαι θρήσκος, αλλά όχι, δεν ήταν αυτό που μου έδινε δύναμη. Τα παιδιά μου το έκαναν αυτό. Για τα παιδιά μου βρήκα τη δύναμη να συνεχίσω. Θέλω να είμαι εκεί για αυτά, δίπλα τους. Και βρέθηκα σε άσχημες στιγμές όπου ήμουν ξαπλωμένος και ακίνητος 2-3 μήνες χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα. Η αγάπη μου για αυτά με σήκωσε στα πόδια μου και σιγά σιγά άρχισα να κάνω ασκήσεις και είδα ότι μπορούσα να τα καταφέρω.»

-Οπότε σίγουρα ήσουν από τους ανθρώπους που θα ανησύχησαν πολύ όταν είδαν τον Όλοφ Μέλμπεργκ ακίνητο στο χορτάρι… 
«Φυσικά και ανησύχησα. Ποιος δεν ανησύχησε άλλωστε; Έχω βρεθεί και εγώ σε σοβαρές καταστάσεις και ξέρω πώς είναι. Το χτύπημα στο κεφάλι μπορεί να σου δημιουργήσει πολλά προβλήματα οπότε χαίρομαι ιδιαίτερα που τον βλέπω καλά, περπατάει και μιλάει σε όλους μας. Για να είμαι ειλικρινής, πιστεύω ότι ο προπονητής θα έπρεπε να είχε αντιδράσει γρηγορότερα. Κατά τη γνώμη μου έπρεπε να είχε διακόψει το παιχνίδι πιο πριν γιατί το τραύμα στο κεφάλι είναι σοβαρό χτύπημα και μου κάνει εντύπωση που άργησε τόσο, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι παίζαμε στο Γιουρόπα. Για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου που ο Όλοφ ήταν τελείως ακίνητος φοβηθήκαμε όλοι πολύ. Πραγματικά χαίρομαι που τον βλέπω καλά.»

-Πίσω σε σένα… Είχες μία πολυτάραχη καριέρα. Ανθρώπους που σε βοήθησαν και άλλους που σου στάθηκαν εμπόδιο... 
(γελάει) «Το ξέρω. Πολλά πράγματα έχουν γίνει στη ζωή μου ειδικά τα τελευταία 5 χρόνια, αλλά θέλω να πιστεύω ότι τα δύσκολα πέρασαν. Ο τραυματισμός στην πλάτη μου ήταν κάτι που επηρέασε πολύ την πορεία μου αλλά μετά πήγα στην Ολλανδία για ενάμιση χρόνο και εκεί τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα, αγωνιστικά τουλάχιστον.»

-Κέρδισες και τον τίτλο του καλύτερου τερματοφύλακα της χρονιάς… 
«Έτσι ακριβώς. Και θα ήθελα να μείνω παραπάνω καθώς όλοι μου φέρονταν τέλεια και με πρόσεχαν αλλά οι συνθήκες δεν ήταν ευνοϊκές για την οικογένειά μου. Τα παιδιά μου δεν μιλούσαν Ολλανδικά και τα ξενόγλωσσα σχολεία ήταν στην Κοπενχάγη οπότε θα έπρεπε να ταξιδεύουν κάθε μέρα για να πάνε. Ουσιαστικά δεν μπορούσα να ζήσω με την οικογένειά μου. Αναγκάστηκα να φύγω γιατί μου έλειπαν τόσο πολύ που δεν σκεφτόμουν το ποδόσφαιρο αλλά το πώς θα πάω να τους δω. Ο ΟΦΗ ήταν μεγάλη ευκαιρία για μένα γιατί ήξερα ότι στην Αγγλία οι περισσότεροι προπονητές δεν με ήθελαν. Πριν υπογράψω στον ΟΦΗ λοιπόν, κάναμε με την οικογένειά μου εκτενή συζήτηση -πάνω από τρεις εβδομάδες- για το θέμα και έτσι μόνο υπέγραψα. Άρπαξα την ευκαιρία λοιπόν, υπέγραψα διετές συμβόλαιο και από κει και πέρα, τα ξέρετε… ήρθα στον Ολυμπιακό. Ελπίζω τώρα να εγκατασταθώ και να ηρεμήσω εδώ.»

-Έχεις μάθει από τα λάθη σου, τις λάθος επιλογές αλλά και τις αδικίες που έγιναν σε βάρος σου; 
«Μεγαλώνοντας ξεχωρίζεις καλύτερα το λάθος από το σωστό και ωριμάζεις. Όταν ήμουν μικρότερος ήθελα απλά να παίζω ποδόσφαιρο. Τώρα καταλαβαίνω ότι μερικές φορές δεν αρκεί και δεν γίνεται μόνο αυτό. Τώρα περιμένω τη σειρά και την ευκαιρία μου, πιο ώριμος από ποτέ.»
-Αληθεύει ότι έχεις δεχθεί το Μετάλλιο Ανθρωπισμού του Ερυθρού Σταυρού για την βοήθεια που έχεις προσφέρει σε ένα παιδί με λευχαιμία; 
«Ναι. Πρόκειται για ένα παιδί που γνώριζα από την πατρίδα μου, πολύ πριν πάω στη Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ. Είχε λευχαιμία και τον βοηθάω στέλντοντάς του πράγματα, ρούχα και υπογεγραμμένα αυτόγραφα της Μάντσεστερ. Προσπαθώ να βοηθάω γενικά. Μου αρέσει. Ακόμα και στην Ελλάδα προσπαθώ να μιλάω με τα παιδιά στο δρόμο –αν και δεν μιλάω ελληνικά- και αν μπορώ κάπου να φανώ χρήσιμος το κάνω μετά χαράς. Νομίζω ότι μεγάλο ρόλο σε αυτό έχει παίξει ο θαυμασμός μου για τον Πατ Τζένινγκς που έκανε το ίδιο και εκείνος. Μεγαλώνοντας ήταν το είδωλό μου.»

-Μαθαίνεις ελληνικά; Σου αρέσουν; 
«Είμαι στην Ελλάδα και μου αρέσει να μιλάω τη γλώσσα της χώρας στην οποία βρίσκομαι. Στην Κρήτη έκανα μαθήματα και πολύ θα ήθελα να φέρω και στην Αθήνα το δάσκαλό μου.»

-Έχεις γνωρίσει τον κ.Μαρινάκη; Πώς σου έχει φανεί; 
«Τον γνώρισα στα δύο τελευταία εντός έδρας παιχνίδια. Πήγα και του μίλησα. Είναι πολύ καλός άνθρωπος. Με καλωσόρισε στον Ολυμπιακό και είναι τιμή μου που τον γνώρισα. Έχει κάνει πολύ καλή δουλειά με το σύλλογο και εύχομαι να συνεχίσει έτσι. Μοιάζει λίγο με την Μάντσεστερ Σίτι. Έρχονται αυτοί οι άντρες οι πολυεκατομμυριούχοι και αγοράζουν τα πάντα. Τους ανήκουν όλες οι κορυφαίες ομάδες της Πρέμιερσιπ. Ενώ ο ΟΦΗ, ήταν μία καλή ομάδα στην οποία έπαιζα 9 μήνες, ο κόσμος ήταν πολύ καλός εκεί αλλά δυσκολεύονται πολύ να αγοράσουν ποδοσφαιριστές. Αυτό βέβαια δεν συμβαίνει μόνο εδώ αλλά είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Είναι όμορφο να έχεις εδώ έναν Πρόεδρο ο οποίος φροντίζει την ομάδα και διασκεδάζει με αυτό, έρχεται σε όλα τα παιχνίδια και μας βλέπει από κοντά. Βάζει τα χρήματά του και κάνει πολύ κόσμο ευτυχισμένο. Αυτό χρειάζεσαι.»

-Τι σε έχει εντυπωσιάσει περισσότερο στην Ελλάδα; 
«Ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τα πράγματα οι Έλληνες. Το γεγονός ότι παρ’όλο που περνάνε μία μεγάλη κρίση βρίσκουν το κουράγιο να συνεχίσουν τις ζωές τους, συνεχίζουν να δουλεύουν σκληρά και να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες.»

-Για αυτό έκαψαν την Αθήνα προχτές... 
«Κοίτα, αυτό συμβαίνει παντού. Και στο Λονδίνο έγινε το 2011. Κάποιοι άνθρωποι άρχισαν να μαλώνουν μεταξύ τους και να καίνε διάφορα ή να κλέβουν. Όμως η δύναμη είναι η φωνή των ανθρώπων που κατέβηκαν στο κέντρο για να διαμαρτυρηθούν. Αυτή η φωνή κάνει το γύρο του κόσμου. Οι κλοπές και οι εμπρησμοί συχνά δεν έχουν καμία σχέση με τα πραγματικά γεγονότα της χώρας. Ξέρω ότι τα πράγματα εδώ δεν είναι καθόλου καλά και συχνά στενοχωριέμαι πολύ για τους ανθρώπους αυτούς και τις δύσκολες καταστάσεις που καλούνται να αντιμετωπίσουν.

-O Ολυμπιακός αντιμετωπίζει τον Πανιώνιο. Δύσκολο παιχνίδι, ειδικά μετά από ένα ευρωπαϊκό ματς, έτσι; 
«Κάθε παιχνίδι του Ολυμπιακού είναι δύσκολο γιατί όλοι οι αντίπαλοι θέλουν να μας κερδίσουν. Είναι ένα επιπλέον κίνητρο για αυτούς να κερδίσουν τους καλύτερους, οπότε πρέπει να είμαστε σε επιφυλακή, έτοιμοι για το παιχνίδι και με απόδοση στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο. Κάθε παιχνίδι από δω και πέρα είναι σημαντικό. Το πήρα το μάθημά μου όταν ήμουν στην Μάντσεστερ όπου όλοι ήθελαν να μας κερδίζουν.»

-Λες να φταίει το κόκκινο; Να τους τραβάει; 
«(γελάει). Είναι και το αγαπημένο μου χρώμα! Έλεγα όμως ότι οι αντίπαλοί μας έρχονται σε ένα φοβερό γήπεδο, μεγάτο με κόσμο όπου θα αντιμετωπίσουν την καλύτερη ομάδα της Ελλάδας. Αυτοί θα βάλουν τα δυνατά τους για να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν και εμείς πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για αυτό. Φυσικά ο προπονητής θα μας προετοιμάσει κατάλληλα και νομίζω ότι θα μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε στο παιχνίδι της Κυριακής το οποίο είναι σημαντικότατο για τη συνέχεια.»

-Αν όχι με τον Πανιώνιο, πιθανότατα με την Ρουμπίν στον επαναληπτικό θα παίξεις και για πρώτη φορά στο Καραϊσκάκη σαν ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού. Ανυπομονείς καθόλου; 
«Εγώ θέλω πάντα να παίζω στο υψηλότερο επίπεδο και ο Ολυμπιακός μου προσφέρει αυτό ακριβώς. Ειδικά στο Γιουρόπα Λιγκ όπου αναμένεται να αγωνιστούμε σε ένα γεμάτο γήπεδο, μπροστά σε 33.000 φιλάθλους είναι ακριβώς αυτό που θέλω. Είναι μία μεγάλη μου επιθυμία και εννοείται ότι ανυπομονώ.»

-Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σου; 
«(γελάει) Τι να σου πω... Πάντα ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής. Από μικρός έβλεπα τον πατέρα μου να παίζει ποδόσφαιρο και μάλιστα από τη θέση του τερματοφύλακα και έλεγα ότι όταν μεγάλωνα θα γινόμουν σαν αυτόν. Μην φανταστείς ότι ήταν κανένας μεγάλος παίκτης. Για μένα όμως ήταν μεγάλο θέμα να πηγαίνω να τον δω να παίζει. Η αλήθεια είναι ότι κάπου σε ηλικία 9 ή 10 έπαιζα μέσα στο γήπεδο όμως πάντα προτιμούσα τη θέση του τερματοφύλακα γιατί δεν μου άρεσε καθόλου το τρέξιμο.»

-Το κίνητρό σου λοιπόν ήταν ο πατέρας σου, σωστά; 
«Ο πατέρας μου και ο Τζένινγκς. Όμως μου άρεσε κι όλας να λερώνω τα ρούχα μου από το πέσιμο στο γήπεδο και μετά να γυρίζω στο σπίτι λερωμένος και να κάνω τη μητέρα μου να φωνάζει ότι είμαι βρόμικος. Αισθανόμουν όμορφα παίζοντας μπάλα και ακόμα το διασκεδάζω. Συχνά αισθάνομαι παιδί.»

-Πόσο μεγάλη οικογένεια είχες μεγαλώνοντας; 
«Είχα δύο αδερφές και τρεις αδερφούς. Όμως η μία μου αδερφή απεβίωσε όταν ήμουν μικρός και τώρα μείναμε πέντε. Ο αδερφός μου μάλιστα έπαιζε πολύ καλό ποδόσφαιρο, πολύ καλύτερο από εμένα. Είχε πάει στα δοκιμαστικά της Άρσεναλ και τον είχαν επιλέξει όμως επειδή εμείς προερχόμαστε από ένα μικρό χωριό, δεν άντεξε την πόλη. Του έλειπε το σπίτι του και γύρισε πίσω. Γενικά αγαπάμε πολύ το ποδόσφαιρο οικογενειακώς.»

-Και τώρα έχεις και δική σου οικογένεια. 
«Ναι. Τη γυναίκα μου, τη Κάρι, τη γνώρισα στα 19 μου όταν έπαιζα στην Χολ και αργότερα φέραμε στον κόσμο δύο παιδιά, τον Τζόρνταν και την Έλλη, ετών 12 και 9 αντίστοιχα. Όταν έκανα το γιο μου ήμουν μόλις 22, αλλά στην Αγγλία οι άντρες παντρεύονται νωρίς. Άλλωστε και οι προπονητές προτιμούν να έχεις οικογενειακή ζωή και φυσικά ένας νέος γονιός μπορεί να ευχαριστηθεί περισσότερο τα παιδιά του και να κάνει περισσότερα πράγματα μαζί τους.»

-Ποια ήταν η πιο άσχημη στιγμή της καριέρας σου, που θα ήθελες να διαγράψεις αν μπορούσες; 
«Το γκολ που δεν υπήρχε (σ.σ. Μάντσεστερ-Τότεναμ Χότσπουρ, 4-1-2005). Συχνά μου μιλάνε για αυτό το γκολ. Είναι κάτι που με έχει στιγματίσει. Αν μπορούσα πραγματικά θα το διέγραφα γιατί έχω βαρεθεί να ακούω για αυτό.»

-Ήταν τελικά ή δεν ήταν; 
«0-0 τελείωσε το παιχνίδι! Άρα; Ποιο γκολ;» (γελάει)

-Τι κάνεις στο ελεύθερό σου χρόνο; 
«Τον περνάω με την οικογένειά μου, πηγαίνουμε για βόλτες, με τα σκυλιά μας. Μέχρι πριν λίγο καιρό είχαμε δύο σκυλιά αλλά το δαλματίας μου πέθανε όσο ήμουν στην Κρήτη. Τώρα έχουμε ένα μικρό και το βγάζουμε βόλτα, πηγαίνουμε με τη γυναίκα μου για καφέ –αν και εγώ πίνω τσάι. Αυτή τη στιγμή μετακομίζω ουσιαστικά στην Αθήνα οπότε αγοράζουμε πράγματα και μετακινούμε άλλα. Βρήκαμε και ένα όμορφο σπίτι και αυτές τις μέρες μετακομίζουμε τα πράγματα από την Κρήτη. Χαλαρώνω.»

-Έχεις δοκιμάσει την ελληνική κουζίνα; Οι Άγγλοι δεν φημίζονται για το φαγητό τους. 
«Έχω δοκιμάσει κάποια φαγητά. Άλλα μου αρέσουν και άλλα όχι. Για παράδειγμα μου αρέσει ο τρόπος που μαγειρεύετε το κρέας και κάνετε μπάρμπεκιου κλπ. Στην Κρήτη έχω φάει πολλά παραδοσιακά πιάτα, σαλάτες κλπ.»

-Τι θα ήθελες να υποσχεθείς στους φιλάθλους του Ολυμπιακού; 
«Ότι κάθε φορά που θα βρίσκομαι στον αγωνιστικό χώρο θα δίνω τον καλύτερό μου εαυτό, το 100%. Οι φίλαθλοί μας είναι φανταστικοί και έρχονται πάντα και παντού. Αυτό χρειαζόμαστε ειδικά στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος, που κατά τη γνώμη μου είναι και το πιο σημαντικό, ακόμα και απέναντι στις λεγόμενες μικρές ομάδες. Ξέρουμε ότι είναι δύσκολες οι εποχές αλλά εύχομαι να τους δώσουμε χαρά στο τέλος της σεζόν κερδίζοντας τον τίτλο του πρωταθλήματος. Αυτός είναι ο στόχος της ομάδας και έτσι θα μπορέσουμε του χρόνου να είμαστε και πάλι στο Τσάμπιονς Λιγκ. Είναι καλό και για τους ποδοσφαιριστές και για τους φιλάθλους. Αυτό θα προσπαθήσουμε να πετύχουμε και φέτος.»

-Πιστεύεις ότι ο Ολυμπιακός έχει τις προδιαγραφές για να κάνει κάτι καλό και στην Ευρώπη φέτος; 
«Έχουμε πολύ καλούς ποδοσφαιριστές, πολύ καλό υλικό. Αλλά δεν φτάνει αυτό. Πρέπει να παίζουμε καλά σε κάθε παιχνίδι και να μην επαναπαυθούμε σε κάποιο καλό αποτέλεσμα. Όλα τα παιχνίδια είναι κρίσιμα και πρέπει σε όλα να παίζουμε το ίδιο καλά. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να πάμε μακριά.»

-Οι προσωπικοί σου στόχοι με την ομάδα του Ολυμπιακού ποιοι είναι; 
«Μα φυσικά να αγωνιστώ όσο περισσότερο μπορώ, να παίξω όσο καλύτερα μπορώ σε κάθε παιχνίδι που θα συμμετέχω και φυσικά να κερδίσω όσα περισσότερα τρόπαια μπορώ. Ήρθα εδώ για να κερδίσουμε τον τίτλο και αυτό θα προσπαθήσουμε όλοι μας να κάνουμε».

 

 

 

 

 

pamesports