Το επίσημο βιντεοπαιχνίδι του Μουντιάλ της Βραζιλίας

 Κάθε 4 χρόνια. Το αποκαλούν η γιορτή του ποδοσφαίρου και όχι άδικα, καθώς σε μια γωνιά της Γης μαζεύονται, τώρα πια, 32 εθνικές ομάδες για να συμμετάσχουν στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Έχουμε δει πράματα και θάματα τόσα χρόνια, από μεγαλειώδεις στιγμές (1982, 1986, 1994, 2006), έως δυσκοίλιαΜουντιάλ (1990), παράξενους τελικούς (1998), και αποφάσεις που θα ζήλευαν και οι παραγκάρχες (2002, και λίγο το 2010). Δεν έχει σημασία, είναι το World Cup, μια διοργάνωση ξεχωριστή που παθιάζει.

Πιστή στο ραντεβού της εδώ και χρόνια και η ΕΑ, που έχει τα δικαιώματα του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, τα παιχνίδια αυτά μαστίζονταν από το μέτριο και μη ρεαλιστικό gameplay των παλιών FIFA games, τίτλων που προφανώς αποτελούσαν τη βάση για να δημιουργηθούν τα spin-off του Μουντιάλ. Αυτό μέχρι το 2010 (μην ξεχνάτε ότι το μεγάλο ξεπέταγμα των FIFA έγινε στην τρέχουσα γενιά, με το FIFA 09 κατά την άποψή μου)

Το 2010 FIFA World Cup South Africa ήταν εξαιρετικό, πιθανώς ο εξομοιωτής ποδοσφαίρουπου ξεχώρισε στην τρέχουσα γενιά για την ισορροπία του ανάμεσα στον ρεαλισμό και στηλογική ενός videogame. Βασίστηκε στο πολύ καλό FIFA 10, ενώ κατάφερε να εξελίξει τη φόρμουλα με ένα gameplay λίγο πιο ελεύθερο, χωρίς όμως να απέχει από την πραγματικότητα, και προσφέροντας ποικιλία και όμορφες στιγμές. Τέσσερα χρόνια μετά, η εκδοχή του Μουντιάλ της Βραζιλίας, διαθέτει την ίδια στόφα;

 

Απ’ έξω κούκλα...

Ξεκάθαρα όχι, κι αυτό δεν αφορά στην παρουσίαση του τίτλου, στοιχείο στο οποίο η ΕΑ είναι παραδοσιακά δυνατή και δεν τη φοβόμαστε, αλλά σε όρους gameplay. Εξάλλου, μετά από λίγο, η πειστική ατμόσφαιρα ενός Μουντιάλ, τα όμορφα cut scenes με τις αντιδράσεις των προπονητών και των οπαδών (εντός γηπέδου ή εκτός, που παρακολουθούν τον αγώνα από γιγαντοοθόνες), οι πανηγυρισμοί των παικτών, ή η ραδιοφωνικού τύπου αφήγηση/ περιγραφή των πεπραγμένων της διοργάνωσης από, είτε τους Men in Blazers είτε τους Andy Goldstein καιIan Darke, ξεχνιούνται, κι αυτό που μένει είναι η απόδοση στο ψηφιακό χορτάρι.

 

 

Το 2014 FIFA World Cup Brazil δεν απέχει και ιδιαίτερα από τον «πατέρα» του, το FIFA 14. Αυτό, ως ένα σημείο, δεν είναι και τόσο κακό, εξάλλου το παιχνίδι-βάση ήταν πολύ καλό. Παρόλα αυτά, το γεγονός ότι δεν εξελίσσεται ουσιαστικά και προσπαθεί τυπικά να βελτιώσεικάποια από τα θέματα του προγόνου, πιθανώς να φέρνει περισσότερα προβλήματα. Αυτό που σίγουρα δεν διορθώνει ολοκληρωτικά είναι η λογική του single player, με τις ΑΙ ομάδες, και όσο ανεβαίνει το επίπεδο δυσκολίας, να δυσκολεύονται να αποχωριστούν την μπάλα, είτε πρόκειται για την Ισπανία είτε για το συμπαθές Περού, που τέτοιες ικανότητες δεν έχει.

 

Το 2014 FIFA World Cup Brazil δεν απέχει και ιδιαίτερα από τον «πατέρα» του, το FIFA 14. Αυτό, ως ένα σημείο, δεν είναι και τόσο κακό

 

Θα έλεγε κανείς, ο Μπόμπολας για την ακρίβεια, ότι υπάρχει μια μικρή βελτίωση, αλλά είναιανεπαίσθητη, και κυρίως διακρίνεται όταν προηγηθείτε. Αν μείνετε πίσω στο σκορ και παίζετε από το Professional και άνω, κάντε αίτηση. Μπρος-πίσω, τσούκου-τσούκου, τίκι-τάκα, ένας μπαλαδόρος μαέστρος play-maker από το Κονγκό, κάποια στιγμή θα πάρετε την μπάλα, αλλά σε ένα ματς που διαρκεί 10 λεπτά, θα είναι λίγο αργά. ΟΚ, μπορεί να γίνομαι κάπως υπερβολικός, πάντως δεν είμαι μακριά από την πραγματικότητα, από τη λογική που διέπει το παιχνίδι, και πολλά από τα πρόσφατα FIFA games.

 

 

Κι από μέσα...

Όπως και να ‘χει, οι όποιες αλλαγές στο gameplay, εκτός από κάτι που θα δούμε αμέσως μετά, είναι ελάχιστες και μάλλον διακοσμητικές, π.χ. τα συστήματα που μπορείτε να εφαρμόσετε στηνεκτέλεση κόρνερ με τους παίκτες να έχουν 4 επιλογές κίνησης: πρώτο δοκάρι, δεύτερο δοκάρι, κοντά στον αντίπαλο τερματοφύλακα, εκτός περιοχής. Κατά τα λοιπά, αυτό που μοιάζει να αλλάζει σε ένα βαθμό, κι είναι εκείνο που λέγαμε ότι προσπαθεί να διορθώσει σε σχέση με το FIFA 14, είναι η δύναμη. Ποια δύναμη; Γενικά, της πάσας, της σκαφτής μπαλιάς, της κεφαλιάς, τουσουτ, της σέντρας. Τα πάντα, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, είναι underpowered.

 

 

Πάσες, κοντινές και σκαφτές, που σβήνουν, με την μπάλα να φτάνει με το ζόρι στον αποδέκτητης. Το ίδιο ισχύει και για τα σουτ και τις κεφαλιές, οι οποίες αν δεν διεξάγονται υπό σχεδόν τέλειες συνθήκες (στάση σώματος, πίεση αμυνόμενου κτλ), ξεψυχούν στην αγκαλιά του τερματοφύλακα. Όσο για τις σέντρες, υποφέρουν κι από θέματα ακρίβειας, πέρα από το γεγονός ότι πρέπει να γεμίσετε την μπάρα για να φτάσουν στο ύψος της βούλας του πέναλτι. Και προφανώς όλα αυτά είναι ακόμα χειρότερα όταν ελέγχετε όχι και τόσο ικανούς ποδοσφαιριστές.

 

Αν τα σουτ και οι κεφαλιές δεν διεξάγονται υπό σχεδόν τέλειες συνθήκες, ξεψυχούν στην αγκαλιά του τερματοφύλακα

 

ΟΚ, κάποια πράγματα ήταν overpowered στο FIFA 14, όπως οι σκαφτές προωθημένες μπαλιές, αλλά όχι και έτσι, δεν υπάρχει χρυσή τομή, μέτρο. Για την ακρίβεια, δεν θεωρώ ότι κάτι τέτοιο ενισχύει τον ρεαλισμό. Στον πραγματικό κόσμο, ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής ξεχωρίζει από τον μέτριο, λόγω της ευστοχίας, της αντίληψης, και κάποιων άλλων πραγμάτων, όχι γιατί έχει πιο δυνατό σουτ και πάσα.

 

 

Full περιεχόμενο...

Με το gameplay να θεωρώ ότι έχει αναλυθεί μάλλον επαρκώς, ας ρίξουμε μια ματιά στοπεριεχόμενο και τι πρόσφερει για να σας κρατήσει για καιρό κοντά του το παιχνίδι. Πολλά, όμορφα και εθιστικά, ως επί το πλείστον, περιλαμβάνονται στο 2014 FIFA World Cup Brazil. Καταρχάς, και προφανέστατα, τα τελικά της διοργάνωσης, επιλέγοντας μία εκ των 32 ομάδων που έχουν πάρει την πρόκριση ή και αντικαθιστώντας μια εξ’ αυτών με κάποια που δεν είχε τη χαρά να τα καταφέρει. Ακόμα πιο πληρής είναι η επιλογή να ξεκινήσετε από τα προκριματικά του Μουντιάλ, είτε παίζοντας την πραγματική εκδοχή τους, είτε κάνοντας τις αλχημείες σας.

Έπειτα, έχουμε τα εξαιρετικά σενάρια των προκριματικών ή Story of Qualifying, όπου συνήθως μπαίνετε στη μέση του αγώνα και προσπαθείτε να επαληθεύσετε ότι συνέβη στην πραγματικότητα ή να την ανατρέψετε. Να πούμε εδώ ότι το Story of Finals θα γίνεται σταδιακά διαθέσιμο όταν ξεκινήσει η κανονική διοργάνωση, και θα έχει την ίδια λογική, δηλαδή να παίξετε σενάρια (θα τα κατεβάζετε) των τελικών της Βραζιλίας και να τα βγάζετε αληθή ή όχι. Το μόνο κακό εδώ, είναι πως αρκετές από τις «ιστορίες» των προκριματικών, παίζονται στο Be a Pro mode και ελέγχετε έναν ποδοσφαιριστή (έχει και 2, νομίζω, με τερματοφύλακες...). Το άσχημο είναι πως το τίκι-τάκα football επεκτείνεται, πέραν του αντίπαλου ΑΙ, και στους συμπαίκτες σας, κάτι που πλέον μετατρέπει τα πράγματα σε πλήρως ανιαρά.  

 

Στα σενάρια του Story of Qualifying, συνήθως μπαίνετε στη μέση του αγώνα και προσπαθείτε να επαληθεύσετε ότι συνέβη στην πραγματικότητα ή σε ορισμένα άλλα να την ανατρέψετε

 

Για το λόγο αυτό, έχω ελάχιστα να πω για το Captain your Country mode, όπου αναλαμβάνετε τον έλεγχο ενός παίκτη που οφείλει να συμπεριληφθεί στην τελική επιλογή, να οδηγήσει την ομάδα του στην κούπα και όλα αυτά. Βαρετό λοιπόν οτιδήποτε σε Be a Pro, αλλά δεν ισχύει το ίδιο για τα online modes, το αντίθετο. Καταρχάς, μακριά από το single player, το gameplay αναδεικνύεται και βλέπουμε εξαιρετικής ποιότητας ποδόσφαιρο, προφανώς και σε local multiplayer επίπεδο, όπου τα διπλάκια παίρνουν φωτιά (θα σε τσακίσω ρε Μπόμπολα, να μου το θυμηθείς).

 

 

Το ίδιο ισχύει και διαδικτυακά, όπου έχετε δύο ανοικτούς και ωραίους δρόμους. Το Rio de Janeiro mode όπου είναι το Head to Head ή Seasons του 2014 FIFA World Cup Brazil και ξεκινάτε από την πρώτη πόλη με στόχο να φτάσετε στην δωδέκατη, στο Ρίο, και να σηκώσετε το τρόπαιο. Με άλλα λόγια, ανεβαίνετε κατηγορία, μένετε στην ίδια, ή και πέφτετε, ανάλογα με τους βαθμούς που συγκεντρώνετε. Η εναλλακτική οδός είναι φυσικά η online εκδοχή της διοργάνωσης, απλώς παίζετε με πραγματικούς gamers από όλο τον κόσμο. Εθιστικό, έχω να πω. Τα πράγματα θα ήταν τέλεια αν αρκετά ματς δεν μαστίζονταν από lag. Τουλάχιστον, δενμου έλαχαν προς το παρόν αποσυνδέσεις, όποιες έγιναν ήταν ηθελημένες από τον αντίπαλογιατί έχανε.

Α, κάτι που ξέχασα να αναφέρω είναι τα skill games, αυτά που σας εισάγουν στουςμηχανισμούς του gameplay (π.χ. ντρίπλα, σουτ, πάσα, πέναλτι, εκτέλεση φάουλ, άμυνα και τα ρέστα), τα οποία σπονσοράρονται από την Adidas. Αυτός είναι πιθανώς και ο λόγος που έχουν τοποθετηθεί και ενδιάμεσα, πέρα δηλαδή από ξεχωριστή επιλογή στο μενού, σταπροκριματικά και τα τελικά της διοργάνωσης στο single player, ώστε η εταιρεία αθλητικών ειδών να έχει όσο το δυνατόν περισσότερη προβολή. Το άσχημο εδώ είναι ότι αλλοιώνουν τη ροή του παιχνιδιού, ιδιαίτερα τα ούτως ή άλλως μακρόσυρτα προκριματικά. ΟΚ, μπορείτε να τα κάνετε skip, όπως και τα πολλά φιλικά ματς (μέσω simulate), όμως αυτό μπορεί να έχειαρνητική επίδραση στα στατιστικά των ποδοσφαιριστών και να πέσουν. Αδικία, ε;

 

 

...αλλά και full τιμή

Πριν περάσουμε στον επίλογο, δύο-τρία ακόμα πραγματάκια. Αν είστε συνδεδεμένοι online, ακόμη κι όταν παίζετε single player modes, μαζεύετε πόντους εμπειρίας και credits ανάλογα με την επιτυχία σας, και τα τελευταία μπορούν να διατεθούν στο EA shop ώστε να ξεκλειδώσετεδιάφορα καλούδια, από κλασικές εμφανίσεις εθνικών ομάδων και σενάρια συγκεκριμένων χωρών στο Story of Qualifying, έως πριμοδοτήσεις στο Rio de Janeiro mode. Επιπλεόν, κάτι πρέπει να κάνει επιτέλους η ΕΑ με τα μενού των παιχνιδιών FIFA. Πραγματικά, η κατάσταση στο 2014 FIFA World Cup Brazil μοιάζει να χειροτέρεψε, παρά να έγινε καλύτερη και πολλές φορές είναι ασαφές, ή δύσκολα προσβάσιμο, το μενού που θέλετε να προσπελάσετε.

Τέλος, να σημειώσω κι ένα bug που διαπίστωσα στην επιλογή της 23αδας της Ελλάδας στα τελικά. Ήταν αδύνατο να αντικαταστήσω τους παίκτες που ήθελα, με αποτέλεσμα η σύνθεση να μην είναι εκείνη που θα επέλεγα. Το πιο περίεργο είναι πως όταν έφτασα να παίξω τον πρώτο αγώνα, η 23άδα ήταν διαφορετική και από εκείνη που μου επιβλήθηκε από το παιχνίδι, με τους Γκέκα και Μαυρία να έχουν εμφανιστεί μυστηριωδώς στο ρόστερ. Αφήστε που στο τέλος εμφανίστηκαν 18 παίκτες, δηλαδή μόνο 7 στον πάγκο και όχι 12, κάτι που ισχύει πλέον στα τελικά μεγάλων διοργανώσεων (όλοι οι παίκτες, εκτός από τιμωρημένους και τραυματίες, είναι στη διάθεση του προπονητή). Πάλι καλά που δεν έπαιξα με 9, ενώ το πιο εντυπωσιακό είναι ότιδεν μου συνέβησαν όλα αυτά με την εθνική Ολλανδίας...

 

 

Βέβαια, τίποτα δεν συγκρίνεται με την τιμή του παιχνιδιού, που είναι full price, πολύ κοντά στα60 ευρώ. Για να μην τα ξαναγράφω και σας κουράσω (σχετικά με το θέμα μπορείτε να διαβάσετεεδώ), σε έναν ιδανικό κόσμο, σε μια Ουτοπία ή Ατλαντίδα, το World Challenge DLC του PES 2014 θα προσφερόταν εντελώς δωρεάν, κι αυτό εδώ στη μισή τιμή περίπου. Και ο λόγος δεν είναι η ποσότητα, πολλές φορές και η ποιότητα του περιεχόμενου, αλλά το γεγονός ότι λίγα αλλάζουν σε επίπεδο gameplay (o πιο βασικός παράγοντας κατ’ εμέ) σε σχέση με το FIFA 14, με τα καλά και τα κακά του, σημασία δεν έχει.

Είναι σαν να καλείσαι να αγοράσεις για δεύτερη φορά κάτι που κατέχεις ήδη. Βέβαια για έναν άνθρωπο που είναι ψυχάκιας με το Μουντιάλ και μαζεύει ακόμα και στα γεράματα χαρτάκια της Panini (ναι, εγώ είμαι αυτός), αυτά μπορεί να αποτελούν ψιλά γράμματα. Πράγματι, πιθανώς και να το αποκτούσα, γιατί καταφέρνει να σε βάλει στο κλίμα και στην ατμόσφαιρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου με διάφορους τρόπους. Για τους υπόλοιπους είναι που έχω μια αμφιβολία...

Υ.Γ.: Για έναν μυστήριο λόγο που δεν έχω απόλυτη ποδοσφαιρική εξήγηση, πείτε το και λίγοδιαίσθηση δηλαδή, θεωρώ ότι το τρόπαιο θα το πάρει φέτος η Γερμανία. Κρατήστε αυτή τηνπρόβλεψη, ιδίως αν δεν επιβεβαιωθεί για να με τρολάρετε.

Το παιχνίδι μας παραχωρήθηκε από την εταιρεία διανομής για τις ανάγκες του review

 

thegang