Μένουν απραγματοποίητα όλα όσα είχαν σχεδιασθεί για την συνεργασία Κύπρου - Ελλάδας - Ισραήλ στον ενεργειακό τομέα. Και προσγειώθηκαν όσοι με μεγαλοστομίες έπειθαν τους Ελλαδίτες και Κυπρίους ότι σε λίγα μόνο χρόνια θα υπήρχε μεγάλη ανακούφιση στα δημόσια ταμεία, αφού η προσθήκη του Ισραήλ στην άτυπη «οικονομική συμμαχία» θα άνοιγε τον δρόμο για επωφελή συνεργασία με τις αμερικανοεβραϊκές εταιρίες, που ελέγχουν την παγκόσμια αγορά στον ενεργειακό τομέα.

 

Το χθεσινό τηλεγράφημα του Ρόιτερ δεν αφήνει αμφιβολίες, αφού κάνει λόγο για «ανατροπή στα σχέδια της Κύπρου». Σύμφωνα με το πρακτορείο, κατά τους τελευταίους μήνες το Ισραήλ έχει υπογράψει ενεργειακές συμφωνίες με την Ιορδανία και την Παλαιστινιακή Αρχή. Η συνεργασία αυτή αποσύρει πολλά από τα εμπόδια για να κατασκευαστεί αγωγός από το Ισραήλ στην Τουρκία, που είναι η φθηνότερη λύση.

 

Η επιλογή αυτής της λύσης δεν φαινόταν εφικτή, λόγω των συγκρουσιακών σχέσεων μεταξύ Τουρκίας-Ισραήλ κατά τα τελευταία χρόνια. Όμως, με εντατικό ρυθμό συνεχίζονται οι αμερικανικές προσπάθειες για εξομάλυνση των πολιτικών σχέσεων των δύο χωρών. Τούρκος αξιωματούχος δήλωσε στο Ρόιτερ, ότι η εξομάλυνση των σχέσεων θα οδηγήσει σε επενδύσεις και συνεργασίες στον τομέα της ενέργειας.

Η εφημερίδα της Λευκωσίας «Φιλελεύθερος» γράφει ότι οι διαπραγματεύσεις μεταξύ της κοινοπραξίας «Λεβιάθαν» και της τουρκικής πλευράς επικεντρώνονται στην κατασκευή ενός 10 δισ. κυβικών μέτρων υποθαλάσσιου αγωγού με αναμενόμενο κόστος 2,2 δισ. δολαρίων, δίνοντας στο Ισραήλ πρόσβαση σε μια πολύ σημαντική αναδυόμενη αγορά.

 

«Πιστεύουμε ότι η φάση κατασκευής του αγωγού για τη μεταφορά ισραηλινού φυσικού αερίου προς την Τουρκία θα μπορούσε να ξεκινήσει κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2015», ανέφερε Τούρκος αξιωματούχος.

 

Σημειώνω, ότι η λύση κατασκευής τερματικού σταθμού υγροποίησης του αερίου στην Κύπρο στοιχίζει 10 έως και 15 δισ. ευρώ. Η δε άλλη λύση υποθαλάσσιου αγωγού από τα κυπριακά και ισραηλινά κοιτάσματα στην Ελλάδα, στοιχίζει περί τα 3-5 δισ. ευρώ, αλλά παρουσιάζει προβλήματα τεχνικής φύσης και ασφάλειας.

 

Η λύση αγωγού Ισραήλ-Τουρκίας, παρουσιάζει και το πλεονέκτημα να συνδεθεί αυτός με την υπό συζήτηση κατασκευή ενός αγωγού που θα συνδέει την Κασπία με την Ευρώπη μέσω Τουρκίας το 2019. Αυτό, θα μπορούσε να ανοίξει ακόμα μια αγορά για το ισραηλινό φυσικό αέριο στη Δυτική Ευρώπη.

 

Αναφέρεται ακόμη ότι μια συμφωνία για προμήθεια φυσικού αερίου διάρκειας 25 ετών θα σταθεροποιήσει τις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ και θα ενισχύσει τους οικονομικούς τους δεσμούς, ενώ οι τουρκικές κυρώσεις κατά του Ισραήλ θα αρθούν και οι διπλωματικές σχέσεις θα αποκατασταθούν.

 

Υπενθυμίζω επίσης, αυτό που είχα γράψει και παλαιότερα, ότι πλεονέκτημα για το Ισραήλ υπάρχει και στο γεγονός ότι οι Ισραηλίτες εκπρόσωποι των εταιριών εξόρυξης συζητούν με τους Τούρκους ομολόγους τους, που επίσης είναι Ισραηλίτες. Άλλωστε, όπως δείχνουν τα στοιχεία, παρά την πολιτική κρίση, οι οικονομικές συναλλαγές μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ, δεν σημείωσαν καμία πτώση. Και αυτό έχει την εξήγησή του, αφού σημαντικά τμήματα της τουρκικής οικονομίας ελέγχονται από εξισλαμισθέντες Ισραηλίτες (η εφημερίδα «Το Βήμα» είχε παραθέσει τα βιογραφικά των δέκα πλουσιότερων Τούρκων πολιτών, εκ των οποίων οι επτά ήσαν Ισραηλίτες).

 

Ο Ερντογάν δεν μπορεί να αποτελέσει μόνιμο εμπόδιο. Είτε θα αλλάξει τακτική, με την υπόσχεση να μη συνεχιστούν οι αποκαλύψεις εναντίον του, είτε θα αντικατασταθεί. Ο στρατός ξαναπήρε δυνάμεις.

 

Η Κύπρος μόνη της μπορεί να προσφέρει από τα δικά της αποθέματα επαρκείς ποσότητες, προκειμένου να έχουν απόδοση οι ακριβές επενδύσεις για τερματικό σταθμό. Αυτός είναι άλλωστε και ένας σοβαρός λόγος της επιδίωξης συνεργασίας με το Ισραήλ. Αυτό σημαίνει, ότι η Κύπρος θα πρέπει να εξεύρει περισσότερο φυσικό αέριο, αν επιθυμεί οι εξαγωγές της να είναι βιώσιμες, κάτι που αναπόφευκτα θα καθυστερήσει τα σχέδια της χώρας για πολλά χρόνια.

 

Όλα αυτά δείχνουν πως οι θριαμβολογίες των πολιτικών θα πρέπει να έπονται των έργων και όχι να προηγούνται. Όχι μόνον επειδή συντελούν στην περαιτέρω αναξιοπιστία τους, αλλά κι επειδή απογοητεύουν τον λαό, όταν διαπιστώνει πως οι ελπίδες για καλυτέρευση αποδεικνύονται φρούδες.