Περιμένοντας τη Χρυσή Άρκτο

 Τελευταία μέρα σήμερα του διαγωνιστικού τμήματος, ενώ αύριο βράδυ, στην τελετή λήξης του 64ου κινηματογραφικού φεστιβάλ του Βερολίνου, θα απονεμηθούν τα βραβεία της φετινής Μπερλινάλε.

Από πλευράς ταινιών, το διαγωνιστικό προγραμμα ήταν σχετικά αδύναμο με λιγοστές πραγματικά πολύ καλές ταινίες. Από τις πιο σημαντικές ταινίες που θα διεκδικήσουν ένα από τα μεγάλα βραβεία του φεστιβάλ – Χρυσή Άρκτο καλύτερης ταινίας, βραβείο σκηνοθεσίας και ειδικό βραβείο της κριτικής επιτροπής, στην οποία φέτος πρόεδρος είναι ο παραγωγός Τζέιμς Σάμους – οι ταινίες: 

«Boyhood» του Ρίτσαρντ Λίνκλεϊτερ, «Να αγαπάς, να πίνεις και να τραγουδάς» (ή «Η ζωή του Ράιλι») του Αλέν Ρενέ, «Το μικρό ψάρι» του δικού μας Γιάννη Οικονομίδη, «71» του Γιαν Ντεμάνζ, «Σταθμοί του σταυρού» του Ντρίτριχ Μπρούγκεμαν και «The Grand Budapest Hotel» του Γουές Αντερσον. 

Οσο για τα βραβεία ερμηνείας, για τους άντρες φαβορί είναι ο Βαγγέλης Μουρίκης («Το μικρό ψάρι»), ο Στέλαν Σκάρσγκαρντ («Κατά σειρά εξαφάνισης» του Χανς Πέτερ Μόλαντ), ο Ελαρ Κολτρέιν («Boyhood») και ο Φόρεστ Γουίτακερ («Δυο άντρες στην πόλη»),
 
καθώς και ο 11χρονος πρωταγωνιστής του αθστριακού φιλμ «Μακόντο» ενώ από γυναικείας πλευράς ξεχώρισαν η Τζένιφερ Κόνελι («Aloft») και η Πατρίσια Αρκέτ («Boyhood»).

Εκτός από τα συνηθισμένα βραβεία, η Μπερλινάλε θα δώσει και βραβείο καλύτερης πρώτης ταινίας, που θα απονείμει τριμελής επιτροπή που αποτελείται από την Ελληνοϊταλίδα ηθοποιό Βαλέρια Γκολίνο,
 
την Αμερικανίδα ντοκιμαντερίστρια Νάνσι Μπουίρσκι, διευθύντρια του φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Full Frame, που διεξάγεται στο Ντάραμ της Βόρειας Καρολίνας και του Αργεντινού παραγωγού Χερνάν Μουσαλούπι.

Στην ταινία «Boyhood», ο Ρίτσαρντ Λίνκλεϊτερ («Πριν από τα μεσάνυχτα») καταγράφει σκηνές από τη 12χρονη μαθητική ζωή (από το δημοτικό σχολείο έως το κολέγιο) ενός αγοριού, του Μέισον (Ελαρ Κολτρέιν), με ένα πολύ ζωντανό, άμεσο διάλογο που φέρνει στο νου εκείνο στις ταινίες της γνωστής τριλογίας του.
 
Εκείνο που ενδιαφέρει τον σκηνοθέτη είναι οι λεπτομέρειες από τις σχέσεις του νεαρού του ήρωα με τα πρόσωπα γύρω του: τη μοναχική μητέρα του (Πατρίσια Αρκέτ), το χωρισμένο πατέρα του (Ιθαν Χοκ),
 
τη μεγαλύτερη αδερφή του, αργότερα με τα κορίτσια με τα οποία αρχίζει μια ρομαντική σχέση, σχέσεις από τις οποίες δεν λέίπουν οι μικροπαραξηγήσεις, οι τσακωμοί αλλά και οι διάφορες μικρές χαρές και επαφές που δίνουν μιν άλλη νότα στη ζωή του.
 
Ολα δοσμένα με μια κάμερα σε συνεχή κίνηση, μ’ ένα ρυθμό που σε κρατάει καθηλωμένο, και με ερμηνείες που δίνουν μια πέρα για πέρα αυθεντική πλευρά της ζωής των νέων αυτής της ηλικίας, όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο.

Τη ζωή του Ραμασάν, ενός 11χρονου αγοριού από τη Τσετσενία που ζει στα περίχωρα της Βιέννης, με τη μητέρα του και τις δυο μικρότρες αδερφές του, παρουσιάζει στην πρώτη του ταινία μυθοπλασίας, την αυστριακής παραγωγής «Μοκάντο», ο πρώην ντοκιμαντερίστας Ιρανός σκηνοθέτης Σουνταμπέχ Μορτεζάι. 

Πέρα από τις προσπάθειές του να ενταχθεί στη δυτική κοινωνία, ζώντας σε μια δύσκολη περιοχή μετανααστών από διάφορες χώρες,
 
ο Ραμασάν, που ο πατέρας του έχει σκοτωθεί στον πολεμο στη Τσετσενία, ανλαμβάνει, ταυτόχρονα, να φροντίζει, ως ο «άντρας του σπιτιού», και τις αδερφές και τη μητέρα του, οικογένεια που προσπαθεί να αποκτήσει πολιτικό άσυλο. 

Ο σκηνοθέτης καταγράφει με ντοκιμαντεριστική λεπτομέρεια τις καθημερινές ενασχολήσεις του Ραμασάν, τη φιλία του με άλλα παιδιά μεταναστών και αργότερα με έναν Ιρανό, φίλο του πατέρα του, 

που εμφανίζεται ξαφνικά στη ζωή τους, φιλία όμως που οδηγείται σε ρήξη όταν η μητέρα του αρχίζει να δείχνει ξεχωριστή συμπάθεια γι’ αυτόν. 

Μια πολύ ανθρώπινη, συγκινητική ταινία, που μας δίνει μια αυθεντική εικόνα της συχνά δύσκολης, βασανιστικής ζωής των παιδιών των μεταναστών, αναγκασμένων να μεγαλώσουν πολύ πιο γρήγορα από τα άλλα παιδιά για να μπορέσουν να ενταχθούν και να γίνουν αποδεκτά από την κοινωνία ενός διαφορετικού πολιτισμού.

 

real