Ερευνητές από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Έμορι της Ατλάντα έκαναν πειράματα σε ποντίκια τα οποία έδειξαν ότι ένα τραυματικό γεγονός μπορεί να επηρεάσει το DNA του σπέρματος και αυτό με την σειρά του να επηρεάσει το μυαλό και τη συμπεριφορά των επόμενων γενεών,  ακόμα κι αν αυτές δεν έχουν ζήσει το ίδιο επώδυνο συμβάν.

Συγκεκριμένα η επιστημονική ομάδα εκπαίδευσε μια γενιά ποντικιών να αποφεύγουν την οσμή της χημικής ουσίας ακετονοφαινόνης, επειδή την είχαν συνδέσει με ένα ήπιο ηλεκτροσόκ. Στη συνέχεια, διαπιστώθηκε ότι τα πειραματόζωα πέρασαν αυτή την αποστροφή τους στην μεθεπόμενη γενιά, παρόλο που οι επιστήμονες τα είχαν απομονώσει πλήρως από τους απογόνους τους και, επίσης, παρόλο που τα «εγγόνια» τους δεν είχαν ποτέ πριν συναντήσει αυτή την μυρωδιά. Συνεπώς, το αρνητικό συναίσθημά τους ήταν «έμφυτο», δηλαδή προϊόν βιολογικής μνήμης. Η αρνητική αντίδραση των «εγγονιών» ήταν περίπου 200% ισχυρότερη απέναντι στο συγκεκριμένο ερέθισμα, σε σχέση με άλλα ποντίκια των οποίων οι πρόγονοι δεν είχαν εκτεθεί στην ίδια οσμή.

"Οι εμπειρίες ενός γονέα , ακόμη και πριν από τη σύλληψη , εμφανώς επηρεάζουν τόσο τη δομή και τη λειτουργία του νευρικού συστήματος, των επόμενων γενεών », ανέφερε ο επικεφαλής της μελέτης Δρ. Μπράιαν Ντίας.

Οι ερευνητές θεωρούν πως η νέα έρευνα παρέχει ενδείξεις ότι ισχύει η λεγόμενη «διαγενεακή επιγενετική κληρονομικότητα», κατά την οποία οι περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν το γενετικό υλικό ενός ατόμου και αυτή η επιρροή μπορεί να «περάσει» από γενιά σε γενιά.