Το φακελάκι ζει και βασιλεύει

«Παζάρι» επάνω από το κεφάλι ασθενών που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας συνεχίζουν να κάνουν πολλοί γιατροί και εν μέσω κρίσης. Ζητούν με εκβιαστικό τρόπο «φακελάκι» για να τους βάλουν στο χειρουργείο, ενώ παράλληλα τους τρομοκρατούν λέγοντάς τους ότι η σοβαρότητα της υπόθεσης δεν παίρνει αναβολή.

Στην περιφέρεια η κατάσταση είναι πολύ πιο δύσκολη για τους πάσχοντες, αφού οι επιλογές που έχουν σε ό,τι αφορά νοσοκομεία και γιατρούς είναι περιορισμένες. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση 60χρονης η οποία υποβλήθηκε σε μαστεκτομή τον Απρίλιο του 2011. Τον περασμένο Σεπτέμβριο οι γιατροί διέγνωσαν μια μάζα, σαν κύστη, στις ωοθήκες της και της συνέστησαν να την αφαιρέσει, καθώς, όπως της είπαν, μπορεί να είναι κακοήθης. Ακολούθησαν τέσσερα ραντεβού με γιατρό στα απογευματινά ιατρεία του πανεπιστημιακού νοσοκομείου της περιοχής της και από τον Νοέμβριο ως σή-μερα αγωνίζεται να μπει στο χειρουργείο. Ο λόγος της καθυστέρησης; Δεν έχει τα χρήματα που απαιτεί ο γιατρός για το «φακελάκι»!

«Ενα απόγευμα του περασμένου Νοεμβρίου συναντήθηκα με τον γιατρό που με είχε αναλάβει στο νοσοκομείο και μου είπε ότι αμέσως μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων θα έμπαινα στο χειρουργείο» λέει στο «Βήμα» η 60χρονη στην οποία εντοπίστηκε μια μάζα στις ωοθήκες. «Με τα πολλά, κανονίσαμε να μπω στο χειρουργείο στις 26 Ιανουαρίου. Τον ρώτησα πόσο θα κοστίσει η επέμβαση και εκείνος μου απάντησε: "Σιγά μη σου πάρουμε και ένα εκατομμύριο"» λέει η ασθενής η οποία αναφέρει ότι ηρέμησε «διότι ειλικρινά δεν μου περισσεύει ούτε ένα ευρώ. Ζω με μια σύνταξη των 580 ευρώ».

«Δώσε δύο-τρία κατοστάρικα»

Εντέλει, την περασμένη Τετάρτη έγινε εισαγωγή και οι νοσηλευτές έκαναν την απαιτούμενη προετοιμασία για το χειρουργείο το επόμενο πρωί. «Το βράδυ, όταν έφυγαν τα παιδιά μου, ο γιατρός με κάλεσε στο γραφείο του και επί μία ώρα μου μιλούσε για συναδέλφους του που χρηματίζονται. Μου έλεγε ότι ο ίδιος δεν παίρνει χρήματα, πως διαφωνεί με αυ-τούς που ζητούν, αλλά από την άλλη τους καταλαβαίνει διότι οι μισθοί των γιατρών είναι της πείνας. Την ίδια στιγμή με φόβισε λέγοντάς μου ότι το πρόβλημά μου είναι πολύ σοβαρό και επειδή είμαι κάπως υπέρβαρη πρέπει στο χειρουργείο να έχω πολύ καλό αναισθησιολόγο». Στην απαίτηση αυτή, η 60χρο-νη ενημέρωσε τον γιατρό ότι αν ο αναισθησιολόγος είναι ακριβός, «ας μην είναι ο καλύτερος, διότι δεν μπορώ να τον πληρώσω.

Εκείνος επέμενε και μου είπε ότι άλλοι δίνουν 3.000 ευρώ, άλλοι 2.000. Παραλίγο να λιποθυμήσω. "Γιατρέ, πώς θα τον πληρώσω;" του είπα. "Δεν έχεις ούτε 700 ευρώ;" με ξαναρώτησε. "Δυστυχώς" του απάντησα απογοητευμένη και αγχωμένη διότι μέσα από όλη αυτή τη συζήτηση έβλεπα να απομακρύνεται το σενάριο του χειρουργείου. "Ε, καλά. Δώσε δύο-τρία κατοστάρικα" μου ξαναείπε».Η ασθενής συναίνεσε, μόνο που του είπε να του τα δώσει λίγο αργότερα. «Πήγα στο δωμάτιό μου και το πρωί που ξύπνησα μου είπαν ότι δεν επρόκειτο να κάνω χειρουργείο διότι δεν έχω κάνει τεστ Παπανικολάου. Μου φάνηκε περίεργο επειδή είχα κάνει όλες τις εξετάσεις που μου είχαν υποδείξει. Τελικά, ο γιατρός αποφάσισε να κάνει κατ' αρχήν απόξεση και σε περίπου 20 ημέρες την επέμβαση. Το χειρότερο όμως είναι ότι ακόμη και σήμερα δεν γνωρίζω αν αυτό που έχω είναι κακόηθες ή όχι».

 

 

 

 

 

zougla