Ηλεκτρική σύνδεση Ελλάδας-Ισραήλ: Η πιο μεγαλεπήβολη που έγινε ποτέ
Έχει υπογραφεί η συμφωνία για την υποθαλάσσια ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, και ελπίζεται πως -παρά τις πολλές τεχνικές δυσκολίες- θα υπάρξει συμφωνία και για την κατασκευή αγωγού αερίου Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδας.
Υποστηρίζεται πως, ως το 2017 θα έχει ολοκληρωθεί η πρώτη φάση του «Eurasia Interconnector», που αφορά στην ηλεκτρική διασύνδεση με υποθαλάσσιο καλώδιο.
Ο κ. Νάσος Κτωρίδης, πρόεδρος της ΔΕΗ-Quantum Energy, η οποία έχει αναλάβει να κατασκευάσει το μεγαλύτερο στον κόσμο έργο υποθαλάσσιας ενεργειακής διασύνδεσης, είναι αισιόδοξος: «Στόχος μας είναι να ολοκληρωθεί η πρώτη φάση του έργου μέσα σε 36 μήνες από την έναρξη, για την πρώτη σύνδεση το 2017».
Η απόσβεση του έργου υπολογίζεται σε 1.500 μέρες από την μέρα λειτουργίας του ενώ τα έσοδα κατά την διάρκεια της λειτουργίας του αναμένεται να ανέλθουν στα 17.5 δισ. ευρώ. Η δυναμικότητά ανέρχεται σε 2.000 MW, το μήκος του καλωδίου είναι 540 ναυτικά μίλια, το δε μέγιστο βάθος του είναι 2.000 μέτρα. Τα στοιχεία αυτά καθιστούν το έργο ως την πιο μεγαλεπήβολη ηλεκτρική σύνδεση που έγινε ποτέ στον κόσμο.
Η διαδρομή του καλωδίου είναι από το Ισραήλ στην Κύπρο, από εκεί στην Κρήτη, με κατάληξη την Πελοπόννησο. Εκεί συνδέεται με το Πανευρωπαϊκό Ηλεκτρικό Δίκτυο, σε τρόπο ώστε -εκτός του ότι οι τρεις χώρες εξασφαλίζουν την ενεργειακή τους επάρκεια- να υπάρξει και οικονομικό όφελος από την εξαγωγή ηλεκτρικής ενέργειας σε ευρωπαϊκές χώρες με ελλειμματικό ενεργειακό ισοζύγιο.
Το έργο αποφασίστηκε μετά από την έκρηξη στην Κύπρο το 2011, στον ηλεκτρικό σταθμό του Βασιλικού που κατέστρεψε την μισή ηλεκτρική παραγωγική υποδομή της Μεγαλονήσου. Αυτό μεν αποφασίσθηκε, οι δυσκολίες όμως στην άλλη σύνδεση, που αναφέραμε, υπάρχουν.
Και η πρώτη δυσκολία είναι η υποστήριξη εκ μέρους οικονομικών κύκλων των ΗΠΑ -που έχουν συμφέροντα-, να μεταφερθεί στην Ευρώπη το ισραηλινό φυσικό αέριο μέσω Τουρκίας. Είναι δε αφόρητη η εμμονή τους, παρά το ότι για να φτάσει το αέριο από το Ισραήλ στην Κύπρο, πρέπει να περάσει από τις ΑΟΖ Λιβάνου και Συρίας. Ακόμη και αν αυτό καταστεί κατορθωτό, το Ισραήλ δεν έχει λόγους να εμπιστεύεται την Τουρκία.
Το κακό είναι, πως και η επιθυμητή για εμάς λύση της μεταφοράς του αερίου από Ισραήλ σε Ελλάδα μέσω Κύπρου, παρουσιάζει πολλές τεχνητές δυσκολίες, στις οποίες αναφέρεται ο κυπριακός Τύπος. Κατ’ αρχήν τα μεγάλα βάθη μεταξύ Κύπρου και Κρήτης, που φθάνουν τα 2.500 ίσως και τα 3.000 μέτρα, περιορίζουν την διάμετρο του αγωγού λόγω της υδροστατικής πίεσης, ενώ θα πρέπει να αντιμετωπισθούν και άλλα τεχνικά ζητήματα.
Ελληνικές πηγές, που επικαλείται και το «Έθνος», τονίζουν ότι η κατασκευή του αγωγού δεν είναι απλή υπόθεση, είναι όμως εφικτό -και με δεδομένη τη ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας-, εάν αποφασιστεί η κατασκευή του αγωγού έως το 2015, θα μπορεί να λειτουργήσει ίσως και το 2019.
Στους παράγοντες βεβαίως που θα πρέπει να συνυπολογισθούν, είναι οι προβλέψεις για την αγορά ενέργειας μετά το 2020, οι εκτιμήσεις για τις τιμές του φυσικού αερίου σε σχέση με την έκρηξη στην άντληση σχιστολιθικού αερίου, αλλά και η προσθήκη μεγάλων ποσοτήτων φυσικού αερίου υπό μορφή LNG τόσο από τη Ρωσία όσο κυρίως από τα νέα μεγάλα κοιτάσματα που αξιοποιούνται στην Ανατολική Αφρική.
Από την πλευρά της, η κυπριακή κυβέρνηση περισσότερο ενδιαφέρεται για την εναποθήκευση του ισραηλινού αερίου σε τερματικό σταθμό στο Βασιλικό, ώστε προστιθέμενο και το κυπριακό αέριο να καταστήσει εφικτή την επένδυση του σταθμού, που υπολογίζεται σε 8 δισ. ευρώ.
Η ισραηλινή κυβέρνηση, με την σειρά της, θα εξαρτήσει τις ενέργειές της και με την απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου του Ισραήλ, αν και πόση ποσότητα θα επιτρέψει για εξαγωγή, ώστε να μη κινδυνεύσει η επάρκεια της χώρας.
Μακεδών
voria