Για δεκαετίες η επιστημονική κοινότητα χαρακτήριζε όσους είχαν περίεργα βίτσια στο σεξ σχεδόν "άρρωστους", όμως τα τελευταία χρόνια οι απόψεις γι αυτό το θέμα φαίνεται να αλλάζουν κάπως, αν και κάποια φετίχ θεωρούνται πρόβλημα...

Για παράδειγμα ακόμα και τα πιο "κλασικά" σεξουαλικά φετίχ συμπεριλαμβάνονται στη βίβλο των ψυχιατρικών παθήσεων, τη λεγόμενη DSM (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders), η οποία εκδίδεται από τον Αμερικανικό Οργανισμό Ψυχιατρικής. Βέβαια αυτά τα βίτσια δεν χαρακτηρίζονται απαραίτητα ως ψυχικές ασθένειες, όμως βρίσκονται μέσα στη λίστα...

Το εγχειρίδιο DSM ορίζει ως «ασυνήθιστο» σεξουαλικό ερέθισμα γενικά τις παραφιλίες. Οι παραφιλίες περιλαμβάνουν τα πάντα: από το foot fetish (ποδολαγνία), το S&M (σαδομαζοχισμό) μέχρι την ερωτοφαγία και την επιδειξιομανία.

Οι επιστήμονες τις θεωρούν αβλαβείς, εκτός εάν το άτομο που τις βιώνει αισθάνεται ένοχο σχετικά με τις προτιμήσεις του ή εάν οι ασυνήθιστες σεξουαλικές πρακτικές του δημιουργούν προβλήματα σε άλλους ανθρώπους.

«Με απλά λόγια, το DSM εξηγεί ότι όποιος αισθάνεται ευτυχισμένος με το φετίχ του δεν έχει κάποια ψυχική διαταραχή. Ομως εάν ο φετιχιστής αισθάνεται άβολα με τις προτιμήσεις του, τότε υπάρχει πρόβλημα», λέει ο γιατρός Jillian Keenan.

Οι επιστήμονες λοιπόν διαχωρίζουν τις παραφιλίες από τις παραφιλικές διαταραχές. Αυτό σημαίνει ότι ένας φετιχιστής που απολαμβάνει να ερεθίζεται από τα πόδια, ή συμμετέχει με ευχαρίστηση σε ένα παιχνίδι που τον χρησιμοποιούν ως σκλάβο, είναι απλώς παραφιλίκός, ενώ όσοι έχουν μια σεξουαλική εμμονή με ανήλικα παιδιά είναι σαφέστατα διαταραγμένοι.

Και για να δώσουμε και τον ορισμό της παραφιλίας σύμφωνα με το DSM: «είναι κάθε έντονο και επίμονο σεξουαλικό ενδιαφέρον, εκτός από το σεξουαλικό ενδιαφέρον για απ’ ευθείας διέγερση των γεννητικών οργάνων».

Οπως αναφέρει όμως το LiveScience, πολλοί διαφωνούν με τον ορισμό αυτόν, καθώς η λίστα με τις παραφιλίες περιλαμβάνει την Gynanadromorphophilia (την έλξη δηλαδή προς στους transgender) και το Fat Fetishism (την ελξη προς στους υπέρβαρους ανθρώπους). 

Η φεμινίστρια Julia Serano, το 2009, εξέφρασε την οργή της για τη λίστα του DSM, υποστηρίζοντας ότι στιγματίζει τους transgender και τους ανθρώπους που δεν έχουν λεπτό σώμα.

Οσοι διαφωνούν λένε ότι ο ορισμός αυτός σημαίνει ότι στη γενική κουλτούρα θα περάσει πως άντρες και γυναίκες που έχουν λεπτά και καλοφτιαγμένα κορμιά θα είναι τα πρότυπα του σεξουαλικού πόθου και αν κάποιος έλκεται από μια διαφορετική εικόνα, θα θεωρείται ότι έχει κάποια παραφιλία.

Το DSM έχει διορθωθεί πολλές φορές τα τελευταία πενήντα χρόνια, σχετικά με το τι είναι φυσιολογικό στο σεξ και στη σεξουαλικότητα. Η ομοφυλοφιλία θεωρείτο ψυχική ασθένεια μέχρι το 1973 και μόλις το 1986 βγήκε απο τη βίβλο...