Το όργανο, φέρει την ονομασία ΡΟΜΠΟΠΟΛ (Ρομποτικό Πολωσίμετρο) και τοποθετήθηκε στο τηλεσκόπιο των 1,3 μέτρων του Αστεροσκοπείου. Πρόκειται για συσκευή τεχνολογίας αιχμής, με μοναδικό στον κόσμο σχεδιασμό που της προσδίδει απαράμιλλη ακρίβεια μετρήσεων και πρωτοποριακή ρομποτική λειτουργία. 

 

 

Με το πρωτοποριακό όργανο, οι επιστήμονες έχουν στόχο να μελετήσουν τα φαινόμενα γύρω από τις τεράστιες μαύρες τρύπες που βρίσκονται στα κέντρα των κβάζαρ. Το όργανο τέθηκε αυτό τον μήνα σε λειτουργία με απόλυτη επιτυχία. Πρόκειται για το αποτέλεσμα μίας συνεργασίας με μεγάλη σπουδαιότητα και συγκεκριμένα συνεργασία όπου συμμετείχαν το Πανεπιστήμιο Κρήτης και το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας από κοινού με διάσημα ιδρύματα όπως το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας (CALTECH) και το γερμανικό Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ Ραδιοαστρονομίας, το Διαπανεπιστημιακό Κέντρο Αστρονομίας και Αστροφυσικής της Ινδίας και το Πανεπιστήμιο Νικόλαος Κοπέρνικος της Πολωνίας, που σχεδίασαν, κατασκεύασαν και εγκατέστησαν το συγκεκριμένο όργανο στο Αστεροσκοπείο Σκίνακα. 

Το ΡΟΜΠΟΠΟΛ παράγει χωρίς κινούμενα μέρη πάνω στον δέκτη (CCD) τέσσερα συμμετρικά είδωλα του ίδιου αντικειμένου. Η σχετική φωτεινότητα των ειδώλων εξαρτάται από το ποσοστό γραμμικής πόλωσης του φωτός και την κατεύθυνση πόλωσής του. Η ταυτόχρονη παραγωγή και των τεσσάρων ειδώλων που απαιτούνται για μέτρηση της πόλωσης είναι μοναδική αυτήν τη στιγμή στον κόσμο καινοτομία του ΡΟΜΠΟΠΟΛ και επιτρέπει ταχύτερη και ακριβέστερη από κάθε άλλο όργανο μέτρηση της πόλωσης.

Για τα επόμενα τρία χρόνια το ΡΟΜΠΟΠΟΛ θα κάνει συστηματική καταγραφή της φωτεινής εκπομπής από 100 και πλέον μπλέιζαρ (blazars). Τα μπλέιζαρ είναι πολύ ξεχωριστά κβάζαρ: Έχουν μια τεράστια μαύρη τρύπα στο κέντρο τους με μάζα έως και δισεκατομμύρια φορές τη μάζα του Ήλιου μας, και εκτοξεύουν (με έναν τρόπο που παραμένει μυστήριο τριάντα χρόνια μετά την ανακάλυψή τους) τεράστιους πίδακες εκροής (στους οποίους η ύλη εκτινάσσεται προς το διάστημα με ταχύτητα που πλησιάζει την ταχύτητα του φωτός), ο δε πίδακας εκροής τους «στοχεύει» τη Γη. Το γεγονός αυτό δίνει τη δυνατότητα να κοιτάξουν οι ειδικοί βαθιά στην καρδιά αυτών των πιο εξωτικών αντικειμένων του Σύμπαντος, να μελετήσουν τη δομή των πιδάκων εκροής και να δουν στην πράξη τη συμπεριφορά της ύλης σε ακραίες ταχύτητες- μιας πρώτης τάξης εφαρμογή της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας του Αϊνστάιν.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, η ονομασία μπλέιζαρ, στα ελληνικά «φλογαστέρας», αποτελεί λογοπαίγνιο που επιλέχθηκε λόγω της εξαιρετικής μεταβλητότητάς τους, που συχνά κάνει το είδωλό τους να τρεμοπαίζει σαν φλόγα ακόμα και έξω από την ατμόσφαιρα της Γης, της φωτεινότητας των αντικειμένων αυτών σε όλες τις συχνότητες - ακόμη και σε ακτίνες γάμμα υψηλότατων ενεργειών, και των δυο πρώτων γραμμάτων της πρότυπης πηγής αυτής της κατηγορίας, του BL Lacertae).