Tα ξημερώματα της Δευτέρας 15 Μαρτίου 1943 ξεκίνησε το πρώτο τρένο από τη Θεσσαλονίκη με προορισμό την Πολωνία. Πρώτα μεταφέρθηκαν οι κάτοικοι του συνοικισμού Βαρόνου Χίρς, ο οποίος βρισκόταν δίπλα στο Παλιό Σιδηροδρομικό Σταθμό. Έπειτα, ο κενός συνοικισμός μετατράπηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Οδηγήθηκαν σε αυτόν πρώτα οι κάτοικοι από τις διπλανές γειτονιές (Μικρού Σταθμού, Αγίας Παρασκευής, Ρεζή Βαρδάρ) και από εκεί επιβιβάστηκαν με τη βία στα τρένα για την Πολωνία. Ακολούθησαν οι εβραίοι των άλλων συνοικιών της Θεσσαλονίκης. Συνολικά, 20 αποστολές θανάτου χωρίς επιστροφή, κατά τις οποίες χάθηκαν 50.000 εβραίοι της Θεσσαλονίκης.

«Στις 2 τα μεσάνυχτα, πάλι κουδουνίσματα, πάλι φωνές. Συγκέντρωση στον κεντρικό δρόμο, κατά πεντάδες. Δυόμισι χιλιάδες περίπου άνθρωποι που αγνοούσαν τα πάντα για το τι τους περίμενε, μείνανε όρθιοι δύο ολόκληρες ώρες προτού ξεκινήσουν για το σιδηροδρομικό σταθμό. Καθισμένοι πάνω σε πέτρες, θα ακούγαμε σε λίγο τη διαταγή για την αναχώρησή μας». Είναι η μαρτυρία του Χάιντς Κούνιο, Εβραίου της Θεσσαλονίκης, επιζήσαντος του κολαστηρίου του Άουσβιτς.

Για να τιμήσουν τα θύματα του Ολοκαυτώματος από τη Θεσσαλονίκη, ο Δήμος Θεσσαλονίκης, η Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης, η Πρεσβεία του Ισραήλ στην Ελλάδα, το Παγκόσμιο Ισραηλιτικό Συμβούλιο και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης διοργανώνουν εκδηλώσεις μνήμης στις 16 και 17 Μαρτίου, υπό τον τίτλο «Ποτέ ξανά: Θεσσαλονίκη-Άουσβιτς. 70 χρόνια από την αναχώρηση του πρώτου συρμού». Την Κυριακή 17 Μαρτίου θα τελεστεί μνημόσυνο στη Συναγωγή Μοναστηριωτών, σύμφωνα με το protothema, στο οποίο έχει κληθεί να συμμετάσχει ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ενώ θα δώσουν το «παρών» ο πρόεδρος του Παγκόσμιου Εβραϊκού Συμβουλίου, Ρόναλντ Λόντερ, και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Εβραϊκού Συμβουλίου, Μοσέ Καντόρ.