Τα ρομπότ του μέλλοντος

 Μέχρι τώρα ξέραμε ότι τα ρομπότ μπορούν να κάνουν μόνο αυτό για το οποίο έχουν προγραμματιστεί. Ωστόσο, αυτήν τη στιγμή ερευνητές εργάζονται πάνω στη δημιουργία σκεπτόμενων ρομπότ, τα οποία έχουν τη δυνατότητα να εξελίξουν τις μαθησιακές τους δυνατότητες μέσω της συντροφιάς με ανθρώπους – όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα μικρά παιδιά.

Σύμφωνα με το real,το μικρό πλάσμα κοιτάζει με περιέργεια το χέρι του που το μετακινεί γύρω γύρω ο δάσκαλος στρέφοντάς το. Παρακολουθεί πώς πέφτουν οι νιφάδες, από το πακέτο που κρατά στο χέρι μέσα στο μπολ που βρίσκεται στο τραπέζι και εξετάζει προσεκτικά πώς ο δάσκαλος επαναφέρει το χέρι στην αρχική του θέση. Έχει φτάσει λοιπόν η στιγμή να κάνει μόνο του την άσκηση. Με μια διστακτική αλλά μεθοδική κίνηση, το μικρό παιδί στρέφει το χέρι που κρατά το πακέτο, ρίχνει τις νιφάδες στο μπολ και μετακινεί ξανά το χέρι στην αρχική θέση. Το κόκκινο στόμα φωτίζεται. Το ρομπότ iCub έμαθε κάτι καινούργιο.

Το iCub είναι σαν τα ρομπότ του μέλλοντος, φτιαγμένο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή μας. Όπως ένα μικρό παιδί που εξερευνά τον κόσμο, δοκιμάζει νέα πράγματα και γίνεται πιο έξυπνο παίζοντας, έτσι και τα ρομπότ πρέπει να μαθαίνουν από μόνα τους να πραγματοποιούν καθήκοντα χωρίς να ακολουθούν ένα κωδικοποιημένο πρόγραμμα που να τους περιγράφει με την παραμικρή λεπτομέρεια τις προς εκτέλεση ενέργειες. Γι’ αυτό είναι εφοδιασμένα με σώμα που μοιάζει με το ανθρώπινο και με ιδιότητες όπως είναι η περιέργεια και η ενσυναίσθηση – έτσι ώστε να μπορούν να λειτουργούν διαδραστικά με τον περίγυρο και με εντελώς φυσιολογικό τρόπο.

Για παράδειγμα, μπορεί να δουν μια μπάλα και να πάνε προς το μέρος της, να την πιάσουν, να την αγγίξουν για να δουν πώς είναι, να τη βάλουν πάνω από μια άλλη μπάλα και να δουν τι θα συμβεί. Η αρχή αυτή ονομάζεται «σωματική σκέψη» και βασίζεται στην ιδέα ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι εξαρτημένος από πληροφορίες προερχόμενες από όλους τους μυς και όλες τις αισθήσεις προκειμένου να εξελίσσεται και να μαθαίνει νέα πράγματα.

Οι αισθήσεις είναι άκρως απαραίτητες όταν πρόκειται ν’ ακούσουμε τους ανθρώπους του περιβάλλοντός μας και να διαπιστώσουμε τι θέλουν να μάθουμε από αυτούς – επίσης, μπορούμε να κατανοήσουμε μια αφηρημένη έννοια, όπως είναι η βαρύτητα γιατί τα σώματά μας υφίστανται διαρκώς την επίδρασή της. Η ικανότητα να εκτελούμε πολύπλοκες πράξεις, όπως το να κάνουμε ποδήλατο ή να παίζουμε πιάνο, μπορεί να δομηθεί μόνο αν το σώμα επαναλαμβάνει διαρκώς τις ίδιες κινήσεις.