Στο περιθώριο κάθε επιστημονικής προσπάθειας για ανεύρεση έστω και επικουρικής λύσης στο πρόβλημα της παχυσαρκίας, βρίσκεται πάντα όλη η παραφιλολογία για σκευάσματα και τα υποκατάστατα γευμάτων  που αυξάνουν το μεταβολισμό, που μειώνουν την όρεξη και  συνεισφέρουν στο αδυνάτισμα. Στην τελευταία κατηγορία ανήκει  η θεωρία της δίαιτας με βάση  την ομάδα αίματος όσο και οι διατροφικές οδηγίες που δίνονται με γνώμονα την αιματολογική εξέταση, που "δείχνει" ποιες τροφές μας παχαίνουν και ποιες όχι.

 

Η πρώτη λοιπόν θεωρία παρουσιάζει πολλά επιστημονικά κενά και ατεκμηρίωτες επισημάνσεις καθώς ανατρέπει δεδομένα χρόνιων επιστημονικών ερευνών, όπως το μοντέλο της Μεσογειακής διατροφής. Στην κατηγορία αυτή που ανήκουν  τα  υποκατάστατα γευμάτων  τα οποία είναι σκευάσματα σε μορφή σκόνης, και εμπεριέχουν σχεδόν όλα τα θρεπτικά συστατικά, με πολύ μικρή περιεκτικότητα σε λιπαρά και αποδίδουν περίπου 220 θερμίδες ανά σερβίρισμα. Ο ενδιαφερόμενος καλείται να αντικαταστήσει ένα ή δύο γεύματα, με παρασκεύασμα ,εντάσσοντας παράλληλα τον εαυτό του, σε ένα υποθερμιδικό διαιτολόγιο.  

 

Τα υποκατάστατα γευμάτων που απομονώνουν το άτομο από τις οργανοληπτικές ιδιότητες της πρωτογενούς τροφής, ίσως να μην προωθούν το μοντέλο της αλλαγής της διατροφικής συμπεριφοράς του ατόμου, που ουσιαστικά αποτελεί το βασικό προσανατολισμό κάθε σωστής θεραπευτικής προσέγγισης της παχυσαρκίας. Επιπρόσθετα, συχνά γίνεται κακή χρήση των σκευασμάτων αυτών, είτε από άτομα που παραβλέπουν κάθε επιστημονική καθοδήγηση, επιδιώκοντας τη γρηγορότερη απώλεια βάρους, είτε από άτομα που ουσιαστικά δεν έχουν την ανάγκη παρακολούθησης υποθερμιδικού προγράμματος. Χρειάζονται λοιπόν και άλλες μελέτες που να αναφέρονται στα υποκατάστατα γευμάτων και που να μπορούν να αποδείξουν, τι συμβαίνει όταν το άτομο καλείται να επανέλθει σε έναν ισορροπημένο τρόπο σίτισης

 

Η δεύτερη λοιπόν θεωρία, που ορίζετε ως η "ιδανική" δίαιτα, είναι με βάση μια εξέταση που εικάζεται πως υποδεικνύει τις τροφές που ευθύνονται για το πρόβλημα της παχυσαρκίας του καθενός. Ουσιαστικά ο συγκεκριμένος αιματολογικός προσδιορισμός ανευρίσκει σε ποιες τροφές αντιδρά το ανοσοποιητικό μας σύστημα, παράγοντας ανοσοσφαιρίνες τύπου E (IgE) και τύπου G (IgG). Ας αποσαφηνίσουμε λοιπόν πως εκτός από μια μόνο μελέτη του Randolph το 1947 (που μάλιστα πολλοί επιστήμονες χαρακτηρίζουν αναξιόπιστη), δεν υπάρχουν επιστημονικώς τεκμηριωμένα δεδομένα, που να συσχετίζουν τις ανοσοσφαρίνες τύπου G ή τύπου E με την αύξηση του λιπώδους ιστού, που ως γνωστό καθορίζει την παχυσαρκία. Τη στιγμή λοιπόν που τα εργαστηριακά αποτελέσματα τα οποία προκύπτουν μπορεί να είναι ιδιαίτερα χρήσιμα για ένα σωρό παθολογικές καταστάσεις και η απαγόρευση των συγκεκριμένων τροφών που το τεστ υποδεικνύει, να συνεισφέρει πράγματι σε μια καλυτέρευση της γενικότερης υγείας του ατόμου, κάποιοι σφετερίζονται την έντονη επιθυμία του κόσμου για αδυνάτισμα και απαγορεύουν στον ενδιαφερόμενο να μην τις καταναλώνει καθώς ευθύνονται για το πρόβλημα παχυσαρκίας που έχει!

 

Ας  είμαστε λοιπόν λίγο πιο προσεκτικοί στους τρόπους που επιλέγουμε να  χάσουμε τα περιττά μας κιλά.

 

 

 

 

Διατροφολόγος - Διαιτολόγος

Σαραγιώτη Νατάσα