Ας δούμε μια τυπική ημέρα ενός εργαζόμενου:

Μόλις μπήκατε στο σπίτι κουρασμένος. Η ημέρα σας ήταν τραγική. Απίστευτος φόρτος εργασίας, πολύ ένταση, τρομερό άγχος και γρήγοροι ρυθμοί. Και σαν να μην έφτανε αυτό το αφεντικό σας δεν ήταν ευχαριστημένο με τίποτε. Λογοφέρατε και με 2 συναδέλφους. Όταν τελειώσατε τη δουλειά μείνατε κολλημένος στην κίνηση για πολύ ώρα, και όταν τελικά, φτάσατε στο σπίτι δεν υπήρχε θέση για να σταθμεύσετε. Κάνατε 45 λεπτά μέχρι να βρείτε πάρκινγκ. Γύρω γύρω όλα τα τετράγωνα της γειτονιάς. Νιώθετε να βράζετε σαν χύτρα ταχύτητας αλλά δεν το βάζετε κάτω.

Θα ηρεμήσετε στο σπίτι.

 Τελικά μπαίνετε σπίτι, και κάθεστε αναπαυτικά στον καναπέ να χαλαρώσετε. Τότε, την στιγμή που νιώθετε να αποφορτίζεστε και η ένταση να σας εγκαταλείπει, ο γείτονας βάζει στη διαπασών την τηλεόραση. Το νευρικό σας σύστημα γίνεται σμπαράλια. Φουντώνετε, κοκκινίζετε, οι φλέβες στον λαιμό σας κοντεύουν να εκραγούν. Σηκώνεστε και αρχίζετε να ουρλιάζετε και να σπάτε ότι βρίσκεται μπροστά σας.

Ύστερα από 3 λεπτά έκρηξης οργής νιώθετε σαν να σας έχει πατήσει οδοστρωτήρας. Είχατε μια έκρηξη θυμού και δεν καταφέρατε να το διαχειριστείτε...

Ο θυμός είναι μέχρι κάποιο σημείο, ένα φυσιολογικό συναίσθημα και συχνά υγιές. Όταν όμως ξεφεύγει τότε γίνεται καταστροφικό. Οι αγχογόνοι παράγοντες αυξάνουν την επιθετικότητα και τον θυμό του ανθρώπου. Όμως για κάποιους ο θυμός είναι το κυρίαρχο συναίσθημα στη ζωή τους, δεν μπορούν να το ελέγξουν και αυτό έχει σημαντικές επιπτώσεις στις σχέσεις τους με τους άλλους (σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο).

Ο θυμός έχει να κάνει με την έκρηξη αδρεναλίνης μέσα στον οργανισμό μας. Και όταν κάποιος είναι έτοιμος να εκραγεί από θυμό παρουσιάζει, σωματικά, τα εξής χαρακτηριστικά: Αυξάνονται οι παλμοί της καρδιάς του, η πίεση του χτυπάει κόκκινο, η αναπνοή γίνεται γρήγορη και κοφτή, διαστέλλονται οι κόρες των ματιών του και η θερμοκρασία του σώματος του, αγγίζει τα επίπεδα του... πυρετού.

Πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της έκρηξης, το άτομο νιώθει συναισθήματα αδικίας (“είναι άδικο να με επιπλήττουν συνέχεια”. “είναι άδικο να μην βρίσκω πάρκινγκ ύστερα από 12 ώρες δουλειάς”, “είναι άδικο να δουλεύω σαν το σκυλί και με τίποτε να μην είναι ευχαριστημένος”, “είναι άδικο εγώ να δουλεύω για να μην πεινάσουμε και εσύ να πηγαίνεις κομμωτήριο κάθε 2 ημέρες”) και ότι του καταπατούν βασικά δικαιώματα (“δεν έχεις το δικαίωμα να μου μιλάς έτσι”, “δεν έχεις το δικαίωμα να μου συμπεριφέρεσαι έτσι” κ.α)

Ο θυμός είναι λοιπόν φουντώνει και δεν βρίσκει διέξοδο, μέχρι που κάτι θα συμβεί και η βαλβίδα ασφαλείας θα σπάσει και το άτομο θα εκραγεί. Πολλές φορές δι' ασήμαντον αφορμήν. Και η εκδήλωση του θυμού γίνεται πάντα με βία. Η διαχείριση του θυμού αποσκοπεί στη μείωση τόσο των συναισθημάτων θυμού όσο και της φυσιολογικής διέγερσης που αυτά προκαλούν. Οι άνθρωποι δεν είναι πάντα σε θέση να αλλάξουν ή να ξεφύγουν από τα πράγματα ή τα πρόσωπα που τους κάνουν να θυμώνουν. Αυτό όμως που μπορούν να κάνουν είναι να ελέγξουν τις αντιδράσεις τους απέναντι σε αυτά που τους προκαλούν θυμό.

Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν μια πληθώρα συνειδητών αλλά και ασυνείδητων διεργασιών για να διαχειριστούν τα συναισθήματα θυμού τους. Οι τρεις κύριοι τρόποι διαχείρισης του θυμού είναι οι εξής: έκφραση, απώθηση, και χαλάρωση. Όπως τονίζουν οι ψυχολόγοι: ‘‘όταν καμιά από αυτές τις τεχνικές δεν αποδίδει, τότε σίγουρα κάποιος ή κάτι βρίσκεται σε κίνδυνο”

Η έκφραση του θυμού μας δεν πρέπει να γίνεται με επιθετικό τρόπο. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Εάν εκφράσουμε με λόγια τα νεύρα μας και το παραδεχτούμε, θα λειτουργήσει σαν δικλείδα ασφαλείας. Εάν εκλογικεύσουμε τι μας προκάλεσε το θυμό θα λειτουργήσει το ίδιο. Εάν τονίσουμε στον ίδιο μας τον εαυτό ότι δεν μας θυμώνουν οι άλλοι αλλά εμείς οι ίδιοι τους αφήνουμε να το πετύχουν, θα νιώσουμε καλύτερα και πιο προστατευμένοι. Πρέπει να εκφράζουμε τον θυμό γιατί μπορεί να στραφεί εσωτερικά προς τον εαυτό μας και να οδηγήσει σε υπέρταση, υψηλή αρτηριακή πίεση ή κατάθλιψη.

Η απώθηση του θυμού γίνεται με θετικές σκέψεις την ώρα που βράζουμε (τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε). Ας σταματήσουμε να σκεφτόμαστε τι μας έσπασε τα νεύρα και ας σκεφτούμε κάτι θετικό. Θα βοηθήσει να βρούμε αρχικά τι είναι αυτό που προκαλεί το θυμό μας και έπειτα να αναπτύξουμε στρατηγικές, ώστε να κρατήσουμε το θυμό μας σε επίπεδο τέτοιο που να μη μας οδηγήσει σε ακραίες αντιδράσεις.

Η χαλάρωση του θυμού, επιτυγχάνεται με διάφορες τεχνικές. Η πιο σίγουρη και απλή είναι αυτή της αναπνοής. Και μην νομίζετε ότι είναι απλό και εύκολο, γιατί όταν βρισκόμαστε εν μέσω θυμού, το σώμα μας σφίγγεται και ξεχνάμε να αναπνεύσουμε. Μια βαθιά αργή αναπνοή θα μας επιτρέψει να σκεφτούμε καθαρά, και θα χαλαρώσει τους μύες μας. Όλα αυτά βοηθούν στο να βεβαιωθούμε ότι δεν θα κάνουμε κάτι για το οποίο θα μετανιώσουμε αργότερα.

Τα ξεσπάσματα οργής μπορεί να είναι πολύ καταστροφικά, και μολονότι οι ασκήσεις αναπνοής δεν θα διώξουν το θυμό μας, θα μας δώσουν χρόνο να τον ελέγξουμε. Λίγο πριν το ξέσπασμα πρέπει να σκεφτούμε λογικά και να απομακρυνθούμε για να ηρεμήσουμε.

 

iatropedia