“Με την προσφυγή μας ζητάμε  την ακύρωση της Κοινής Υπουργικής Απόφασης της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων με την οποία μεταφέρονται χωρίς αντάλλαγμα στο ΤΑΙΠΕΔ το δικαίωμα παραχώρησης σε τρίτους, μέσω συμβάσεων παραχώρησης, κάθε δικαιώματος χρήσης, διοίκησης, διαχείρισης και εκμετάλλευσης σε κινητά και περιουσιακά στοιχεία του «Τουριστικού  Λιμένα Αρετσού Καλαμαριάς» (γνωστός ως «ΜΑΡΙΝΑ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ» ), ο οποίος σήμερα ανήκει στην «Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου Α.Ε.» (πρώην «Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα Α.Ε.»)

 

Υποστηρίζουμε ότι το Δημόσιο θα στερηθεί πλήρως τα έσοδα που αποκόμιζε  από την εκμετάλλευση της μαρίνας, ενώ η μεταβίβαση δικαιωμάτων σε αυτήν από μια μη κερδοσκοπική εταιρεία σε ιδιώτες σε συνθήκες κρίσης και με πτώση της αξίας του ανταλλάγματος θα συμβάλλει αρνητικά στη μείωση του δημόσιου χρέους.

 

Ακόμη ότι παραβιάζεται το άρθρο 106 παρ. 3 του Συντάγματος, που προβλέπει «την αναγκαστική συμμετοχή (…) του Κράτους (…σε) επιχειρήσεις (… που) έχουν χαρακτήρα μονοπωλίου ή ζωτική σημασία για την αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου, ή έχουν ως κύριο σκοπό την παροχή υπηρεσιών στο κοινωνικό σύνολο.», καθώς και ότι δεν είναι δυνατό να μεταβιβασθούν δικαιώματα διαχείρισης, διοίκησης ,εκμετάλλευσης κλπ στους λιμένες της χώρας – λόγω της στρατηγικής σημασίας τους για την εθνική οικονομία, την άμυνα και την ασφάλεια της χώρας, τις μεταφορές και επικοινωνίες – χωρίς να προβλέπεται  η συμμετοχή του κράτους στους τελικούς αποδέκτες/ιδιωτικές εταιρείες εκμετάλλευσης ή πάντως η συναίνεσή του σε  κρίσιμες αποφάσεις για την εκμετάλλευση των λιμένων και των πραγμάτων αυτών, σύμφωνα με τη σχετική συνταγματική επιταγή.

 

“Τα κοινόχρηστα πράγματα, όπως είναι οι λιμένες ανήκουν στην δημόσια περιουσία του κράτους και είναι αναπαλλοτρίωτα, αμεταβίβαστα, ακατάσχετα  και εκτός συναλλαγής. Ο δημόσιος σκοπός τους δεν είναι δυνατόν να μεταβληθεί να ανατραπεί ή πάντως καταστεί δευτερεύων και ανενεργός.  

 

Ο Τουριστικός Λιμένας Αρετσού Καλαμαριάς και η Χερσαία Ζώνη του καθώς και τα ακίνητα και κινητά πράγματα που υπάγονται – στην πραγματικότητα μέσω της «Εταιρείας Ακινήτων Δημοσίου Α.Ε.» – στο κράτος, αποτελούν τη δημόσια περιουσία του κράτους ως κοινόχρηστα και αποτελούν νευραλγικούς άξονες της λειτουργίας του κράτους ως δημόσιας εξουσίας.  Η απαγόρευση μεταβίβασης της κυριότητας των δημοσίων πραγμάτων σε ιδιώτες -και ιδιαίτερα και των κοινοχρήστων, όπως εν προκειμένω είναι η ΜΑΡΙΝΑ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ – είναι απόλυτη, διότι αποτελεί βασική εγγύηση της μόνιμης και συστηματικής υπηρέτησης δημοσίων σκοπών, της άμεσης ή έμμεσης εξυπηρέτησης του δημοσίου συμφέροντος και της συγκρότησης ενός σκληρού και αναλλοίωτου πυρήνα δημοσίων πραγμάτων, τα οποία εξυπηρετούν μονιμότερα την άσκηση δημόσιας εξουσίας στα πλαίσια της λαϊκής κυριαρχίας καθώς και της εθνικής κυριαρχίας  Στην περίπτωση αυτήν, παρέχεται στο ΤΑΙΠΕΔ η εξουσία μεταβίβασης δημοσίων πραγμάτων σε ιδιώτες/τρίτους, η οποία όμως είναι συνταγματικά ανεπίτρεπτη λόγω του δημοσίου χαρακτήρα τους και την φύση τους ως πραγμάτων εκτός συναλλαγής” αναφέρουν.

 

Επισημαίνουμε ότι η ιδιαίτερη προστασία της δημόσιας περιουσίας, το βασικά αναπαλλοτρίωτο και ακατάσχετο αυτής αλλά και η απαγόρευση άρσης της φύσης των λιμένων ως δημόσιας περιουσίας και του δημοσίου προορισμού τους απορρέουν από την:

 

α) αρχή της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας κατά τη διάταξη του άρθρου 5 παρ.1 Συντ.

β) αρχή του κοινωνικού κράτους κατά το άρθρο 25 παρ,1 εδ. α΄ Συντ. 1975/1985/2001 («αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου»).

γ) ίδια την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας ως βάσης του δημοκρατικού πολιτεύματος (άρθρο 1 παρ. 2 Σ.)

Τέλος η προσβαλλομένη πράξη και οι εξουσιοδοτικοί αυτής νόμοι παραβιάζουν το συνταγματικό δικαίωμά στο φυσικό περιβάλλον ( άρθρο 24 παρ. 1Σ).