ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ
Έφτασαν μόλις σαράντα ημέρες από τις εκλογές για να γίνει κατανοητό πλέον σε όσους ψήφισαν με γνώμονα την ελπίδα της άρσης των αντιλαϊκών μέτρων ή τον φόβο της εξόδου από το ευρώ το λάθος σκεπτικό με το οποίο προσήλθαν στις κάλπες. Η τρόικα επανήλθε και για να συνεχίσει την χρηματοδότηση του ελληνικού προγράμματος απαιτεί το αυτονόητο δηλ. η Ελλάδα να ισοσκελίσει τα έσοδα και τα έξοδα της ώστε κάποια στιγμή να πάψει να ζει με δανεικά. Ο κυβερνητικός συνασπισμός ξέχασε γρήγορα τις υποσχέσεις του και επέλεξε για μία ακόμη φορά να αντλήσει έσοδα από τα μικρομεσαία και κατώτερα εισοδηματικά στρώματα για να φανεί συνεπής στις δεσμεύσεις του. Πως όμως να φανεί συνεπής όταν τα δύο (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) από τα τρία κόμματα που αποτελούν την κυβέρνηση είναι υπεύθυνα για την δημιουργία ενός πελατειακού, διεφθαρμένου και αναποτελεσματικού κράτους, φτιαγμένου να υπηρετεί το -επίσης - διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και όχι το Έλληνα πολίτη; Από την άλλη μεριά τα κόμματα της αντιπολίτευσης συνέχισαν να μιλούν για επαναδιαπραγμάτευση (ΣΥΡΙΖΑ), έξοδο από το μνημόνιο (Ανεξάρτητοι Έλληνες, Χρυσή Αυγή) ή ακόμα μονομερή διαγραφή του χρέους και έξοδο από την Ε.Ε. (ΚΚΕ). Ουδείς εξ’ αυτών τολμά να αναφέρει τα άμεσα – καταστροφικά – αποτελέσματα που θα βίωνε η ελληνική κοινωνία αν σταματούσε η χρηματοδότηση των δανειστών μας. Όταν μεσούσης της προεκλογικής περιόδου δεν καταβλήθηκε ένα δις. ευρώ από την τελευταία δόση του δανείου, το κράτος σταμάτησε τις πληρωμές προς τρίτους και το δημόσιο σύστημα υγείας κινδύνευσε να καταρρεύσει.
Τα πράγματα είναι απλά και τα ερωτήματα που προκύπτουν ακόμη απλούστερα. Μπορεί η Ελλάδα είτε εντός, είτε εκτός της ζώνης του ευρώ με βάση τις σημερινές παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, – έστω – να ισοσκελίσει τους προϋπολογισμούς της; Μπορεί να προχωρήσει στο σύγχρονο διεθνές οικονομικό τοπίο χωρίς διαρθρωτικές αλλαγές στις δομές του κράτους, στο δημόσιο και στην κοινωνία; Είναι ερωτήματα στα οποία τα κόμματα είτε με τα λόγια τους ( αντιπολίτευση ), είτε με τις πράξεις τους ( κυβέρνηση ) έχουν απαντήσει θετικά, αλλά οι αριθμοί, η εξέλιξη των πραγμάτων, οι τρομακτικές, επί το χείρον, αλλαγές στην κοινωνία τους διαψεύδουν.
Όπως φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις που έγιναν μετά από τις εκλογές οι πολίτες, παρά την στήριξη που έχουν παράσχει στα κόμματα, στέκονται απέναντι τους με κριτική στάση και σε καμία περίπτωση δεν τους έχουν δώσει άδεια εν’ λευκώ να διαχειριστούν τις τύχες τους. Ήρθε λοιπόν η ώρα το πολιτικό προσωπικό αυτής της χώρας να ξεφύγει από τον λαϊκίστικο βερμπαλισμό του παρελθόντος και να καταθέσει προτάσεις οικονομικά και επιστημονικά τεκμηριωμένες, να ορίσει τους πυλώνες ανάπτυξης, να δημιουργήσει όραμα και ελπίδα στον λαό και κυρίως να αποκαταστήσει την κοινωνική δικαιοσύνη σ’ αυτό τον τόπο. Αν δεν αντιληφθούν έγκαιρα ότι μαζί με τον δικό μας χρόνο τελειώνει και ο δικός τους τότε θα υποστούν τις συνέπειες και θα είναι βαριές.
Γιώργος Παπαδάκης