Εκτιμήσεις του εκλογικού αποτελέσματος και προοπτικές των κομμάτων.
Εκτιμήσεις του εκλογικού αποτελέσματος και προοπτικές των κομμάτων.
Οι εκλογές της 17ης Ιουνίου πέρασαν στην ιστορία και η πιεστική κατάσταση που υπάρχει για την δημιουργία κυβέρνησης άφησε στο περιθώριο την εκτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων για τους χαμένους και κερδισμένους της εκλογικής αναμέτρησης καθώς και για το νέο σκηνικό που έχει δημιουργηθεί στην ελληνική πολιτική σκηνή.
Προφανώς ο μεγάλος κερδισμένος της εκλογικής διαδικασίας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Από το 4,9% των εκλογών του 2009 εκτοξεύτηκε στο εντυπωσιακό 27%, αναδείχτηκε δεύτερο κόμμα του ελληνικού κοινοβουλίου με διαφορά μόλις 2,5% από το πρώτο κόμμα και απέφυγε το σκόπελο δημιουργίας κυβέρνησης στις εξαιρετικά δυσμενείς για την Ελλάδα συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί στην Ευρώπη. Έτσι λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ ευρισκόμενος στην αξιωματική αντιπολίτευση έχει αφ΄ ενός πλέον τον χρόνο και την δυνατότητα να αρθρώσει ενιαίο πολιτικό λόγο για την έλλειψη του οποίου κατηγορήθηκε (δίκαια) εκτενώς την προεκλογική περίοδο και αφ΄ ετέρου να ασκήσει εκ του ασφαλούς σκληρή αντιπολίτευση και να παγιωθεί στην συνείδηση των ψηφοφόρων ως ο άλλος μεγάλος πόλος στο πολιτικό σκηνικό απέναντι στη ΝΔ. Ο συνδυασμός των παραπάνω τοποθετεί τον ΣΥΡΙΖΑ πλέον στον προθάλαμο της εξουσίας.
Η ΝΔ μπορεί εξασφάλισε την πρώτη θέση αλλά κατέγραψε ένα πολύ χαμηλό ποσοστό (29,75%) που δε συμβαδίζει με την προσπάθεια συσπείρωσης του χώρου και παρά τη βοήθεια από τα ΜΜΕ που καλλιέργησαν σε όλη την προεκλογική περίοδο κλίμα φόβου προς τους ψηφοφόρους. Το εκλογικό αποτέλεσμα δείχνει ότι δεν κατάφερε να αποκαταστήσει την επικοινωνία με τους πολίτες, πράγμα που φαντάζει ακόμα πιο δύσκολο στο μέλλον, όπου θα κληθεί να υλοποιήσει, ως ο κύριος εταίρος της κυβέρνησης συνεργασίας που θα προκύψει, τις (αναγκαίες) διαρθρωτικές αλλαγές που θα την φέρουν σε σύγκρουση με συντεχνειακά συμφέροντα αλλά και να εφαρμόσει κατόπιν επιταγών της τρόικας επώδυνα μέτρα που θα πλήξουν περαιτέρω τα χαμηλά και μεσαία κοινωνικά στρώματα. Το μεγάλο στοίχημα της ΝΔ αυτή την περίοδο θα είναι να βρει τα αναγκαία οικονομικά ισοδύναμα των μέτρων της τρόικας από ανθρώπους που ποτέ δεν τήρησαν τις φορολογικές υποχρεώσεις τους προς το ελληνικό δημόσιο ώστε να αποκαταστήσει το κοινό περί δικαίου αίσθημα και να διατυπώσει με επιστημονική τεκμηρίωση τους πυλώνες ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας ώστε αυτή να μην μείνει μία λέξη κενή περιεχομένου.
Το ΠΑΣΟΚ, με το οριακά χαμηλότερο ποσοστό που κατέγραψε σε σχέση με το ιστορικά χαμηλό της προηγούμενης εκλογικής αναμέτρησης, δείχνει να μπαίνει σε βαθιά κρίση. Το σκηνικό της ρήξης ήδη έχει αρχίσει να στήνεται και όσο και αν καθυστερήσει εξ΄ αιτίας της συμμετοχής του στον κυβερνητικό συνασπισμό, είναι βέβαιο ότι θα εκδηλωθεί με σφοδρότητα. Οι αντιδράσεις που άρχισαν να εκδηλώνονται προς το πρόσωπο του κ. Βενιζέλου προεκλογικά θα ενταθούν και δεν είναι καθόλου απίθανο να τεθεί αρκετά σύντομα και πάλι θέμα αρχηγού. Αυτό που ισχύει για το ΠΑΣΟΚ είναι ότι η φτώχια φέρνει γκρίνια.
Οι ανεξάρτητοι Έλληνες κατάφεραν σε μόλις 43 ημέρες να απολέσουν περίπου τα 40% της εκλογικής τους δύναμης και, με μόνο οπλοστάσιο την αντιμνημονιακή ρητορική στον πολιτικό τους λόγο, φαντάζει πολύ πιθανόν να αποτελέσουν ένα κόμμα «διάττοντα αστέρα» τύπου ΛΑΟΣ στο πολιτικό σκηνικό. Ωστόσο δεν πρέπει να παραγνωρίσει κανείς ότι πιθανόν αποτέλεσαν το ανάχωμα για την περαιτέρω ενίσχυση της εκλογικής δύναμης της Χρυσής Αυγής στις παρούσες εκλογές.
Για τη ΔΗΜΑΡ, η οποία τηρουμένων των αναλογιών διατύπωσε τον πιο έντιμο πολιτικό λόγο, η διατήρηση του εκλογικού της ποσοστού πρέπει να θεωρηθεί, δεδομένης της πόλωσης που επικράτησε, μεγάλη επιτυχία. Ωστόσο η συμμετοχή της σε μία κυβέρνηση συνεργασίας με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συνδυασμένη με τις αρνητικές προοπτικές της ελληνικής οικονομίας το επόμενο χρονικό διάστημα, είναι πολύ πιθανόν να της δημιουργήσει προβλήματα στη σχέση της με τους ψηφοφόρους της, μια που στην Ελλάδα δεν υπάρχει κουλτούρα πολιτικών συνεργασιών. Γενικά η ΔΗΜΑΡ φαίνεται να συμμετέχει σε άνα στοίχημα που πολύ δύσκολα θα κερδίσει.
Ο δεύτερος μεγάλος χαμένος των εκλογών είναι ασφαλώς το ΚΚΕ. Ευρισκόμενο σε αδυναμία να ξεπεράσει την ιστορική ήττα του κουμμουνισμού του ΄89 και να διατυπώσει μία καινούργια πρόταση εξουσίας επέλεξε την εσωστρέφεια αρκούμενο στην ηγεμονία του χώρου διατυπώνοντας μια πολιτική πρόταση από την οποία λείπει η ελπίδα και το όραμα έχει θολώσει. Το ΚΚΕ επίσης μπήκε σε βαθιά κρίση και εάν πέρα από τις ομολογουμένως εξαιρετικές εκτιμήσεις δεν αρχίσει να παράγει πολιτική θα περιθωριοποιηθεί.
Η Χρυσή Αυγή ηθελημένα έμεινε στο τέλος γιατί αποτέλεσε την δυσάρεστη έκπληξη των εκλογών. Έχοντας ελάχιστη σχέση με αντίστοιχα εθνικιστικά κινήματα της Ευρώπης, όπως το Γαλλικό του Λε Πεν επιχειρεί να μεταφέρει το σκηνικό της βίας μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο με προφανείς κινδύνους για το δημοκρατικό πολίτευμα. Εάν στο άμεσο μέλλον η πολιτεία δεν καταφέρει να εμπνεύσει το αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες φοβάμαι ότι θα θρηνήσουμε θύματα που δεν θα είναι μόνο μελαμψοί εξαθλιωμένοι οικονομικοί μετανάστες αλλά και Έλληνες πολίτες που τυχόν θα διατυπώσουν διαφορετική άποψη σε λάθος μέρος την λάθος στιγμή.
Το πιο ξεκάθαρο μήνυμα των τελευταίων εκλογών είναι ότι το σκηνικό της μεταπολίτευσης έχει πλέον τελειώσει με ότι και αν συνεπάγεται αυτό για το μέλλον.
Γιώργος Παπαδάκης