"Τέσσερα χρόνια είμαι μόνη μου"

Εχει ήδη κλείσει δεκαπέντε χρόνια παρουσίας στην ελληνική μουσική σκηνή κι όμως δεν έχει χάσει τον ενθουσιασμό που είχε στο ξεκίνημά της. Με καταγωγή από τη Ζιμπάμπουε και μια ιδιαίτερη, χαρισματική φωνή, είναι από τις πιο σέξι παρουσίες στην πίστα. Εγινε μητέρα, απουσίασε για λίγο καιρό από τη νυχτερινή ζωή, είχε μια μικρή διαμάχη με τον σύζυγό της (πρώην μπασκετμπολίστα) Παναγιώτη Λιαδέλη για το θέμα του διαζυγίου τους, αλλά τώρα όλα ξεπεράστηκαν και η Σαμπρίνα επανέρχεται δυναμικά. Σε συνέντευξή της στην Espresso της Κυριακής παραδέχεται ότι θα ήθελε έναν σύντροφο, αλλά αυτό δεν είναι κάτι εύκολο πλέον...

- Σε τι διάθεση σας βρίσκουμε;
Είμαι πολύ χαρούμενη που εκτός από έναν καταπληκτικό χειμώνα στην Πάτρα σε νυχτερινό μαγαζί, μου δόθηκε και η ευκαιρία να είμαι κοντά στους γονείς μου, καθώς η μητέρα μου είναι από την αχαϊκή πρωτεύουσα. Επέστρεψα, λοιπόν, ξανά στην Αθήνα για είκοσι εμφανίσεις με τον Αλέκο Ζαζόπουλο και τον Γιώργο Δασκουλίδη. Με έχει πιάσει και η άνοιξη, και αισθάνομαι περίφημα...

- Είστε ερωτευμένη μήπως;
Μονίμως, καθώς είμαι στο ζώδιο του Ζυγού. Εχω λίγο… καρδιά-αγκινάρα. Είμαι σχεδόν τέσσερα χρόνια μόνη μου, δεν το κρύβω, θα ήθελα έναν σύντροφο, αλλά δεν είναι κάτι που πλέον είναι εύκολο.

- Στο τραγούδι πειραματίζεστε. Στη ζωή δεν σας αρέσουν οι αλλαγές;
Η στασιμότητα είναι βάλτος. Επιβάλλεται να ψάχνεις και να προσπαθείς να κάνεις καινούργια πράγματα για να ξεφύγεις από αυτήν την παγίδα. Ναι, μου αρέσει να αλλάζω και να ψάχνω καινούργια μουσικά μονοπάτια. Εχω πολύ μεγαλύτερη πείρα, ενώ δεν έχω χάσει καθόλου τον ενθουσιασμό που είχα και στα πρώτα βήματά μου.

- Πάμε σε εκείνα τα πρώτα βήματα. Ο Κώστας Χαριτοδιπλωμένος είναι ο άνθρωπος που σας τα έδειξε;
Ο Κώστας είίναι ο άνθρωπος που σε πολύ νεαρή ηλικία με βοήθησε να πιστέψω στον εαυτό μου και του το χρωστώ. Μου έκανε τις πρώτες δισκογραφικές δουλειές μου, αλλά μου έδωσε και τα εφόδια που χρειάζεται να έχει ένας καλλιτέχνης για να πορευτεί. Μου έμαθε να είμαι συνεπής, το να εκτιμώ την τέχνη μου και να σέβομαι τους συναδέλφους που έχουν μια καριέρα και μια ιστορία στον χώρο μας. Ημουν μόλις 18 ετών όταν έκανα την πρώτη δισκογραφική επιτυχία μου και δεν ήξερα πώς να τη διαχειριστώ. Μου έμαθε τη λέξη πειθαρχία!

- Εχετε κρατήσει στο μυαλό σας δυνατές στιγμές;
Πάντα υπάρχουν δυνατές στιγμές! Ομως ξεχωρίζω το ντουέτο μου με τον Σταμάτη Γονίδη, που προσπαθούσα να μάθω τα γυρίσματα στη φωνή του και τελικά τα κατάφερα. Επίσης, το 1994 όταν πήρα το πρώτο βραβείο με το τραγούδι «Φταις» της Ναταλίας Γερμανού στο Song Contest, τον ραδιοφωνικό διαγωνισμό της Eurovision. Μάλιστα, συμμετείχε και η Σελίν Ντιόν σε αυτόν. Είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτό!

- Νιώθετε πως στις μέρες μας το λαϊκό τραγούδι έχει παραμεριστεί από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς;
Ολα τα πράγματα είναι μόδα. Ερχονται, φεύγουν και χάνονται. Τα ΜΜΕ, δυστυχώς ή ευτυχώς, κατευθύνουν ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου. Και δεν μιλάω μόνο για τη μουσική, μιλάω και για όλο αυτό το δήθεν lifestyle που προωθούσαν, με αποτέλεσμα... άνθρακας ο θησαυρός. Θα μου άρεσε να υπάρχει ελευθερία επιλογής της μουσικής στα ραδιόφωνα, αλλά δυστυχώς αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει. Πάντως, ό,τι και να γίνει, το καλό λαϊκό τραγούδι θα υπάρχει, είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν μερικοί.

- Πώς λειτουργείτε όταν ακούτε κακά σχόλια και αρνητικές κριτικές;
Δεν με ενοχλούν καθόλου, δεν είναι απαραίτητο να αρέσω σε όλους. Με ενδιαφέρει αυτό που αισθάνομαι και προωθώ να έχει τους δικούς του αποδέκτες. Και δόξα τω Θεώ, υπάρχουν πολλοί που τους αρέσει η Σαμπρίνα!

- Αν ξαφνικά ξυπνήσουμε μια μέρα και έχουν για κάποιον λόγο όλα τελειώσει για εσάς στον χώρο της μουσικής, πώς θα μπορούσε να συνεχιστεί η ζωή σας;
Κανένα πρόβλημα. Θα μπορούσα να είμαι καταπληκτική αστρολόγος! Εχω την τύχη να κάνω ένα επάγγελμα που λατρεύω. Είμαι ευλογημένη! Ομως αυτό που θα ήθελα, αν ήμουν οικονομικά ανεξάρτητη, θα ήταν να ασχοληθώ σοβαρά με την αστρολογία και το σύμπαν. Διαβάζω πολύ για τους πλανήτες. Η αστρολογία για μένα σημαίνει αυτογνωσία. Με βοήθησε να τα βρω με τον εαυτό μου. Είμαι καλύτερα από ποτέ! Προς το παρόν, βγάζω τα ζώδια των φίλων μου.

- Εχετε να θυμάστε κάποιο ακραίο-περίεργο από θαυμαστή;
Οχι, δεν έβαλε κάποιος φωτιά στην πίστα (γελάει)…

- Υπήρξε φορά που νιώσατε ότι έχετε αδικηθεί από συνεργάτες και, αν ναι, πώς αντιδράσατε;
Δεν μου αρέσουν οι φασαρίες και θέλω πάντα να έχω καλή χημεία με τους συνεργάτες μου. Αυτό κάποια στιγμή το εκμεταλλεύτηκαν. Με πέρασαν για μ...α και τους επέτρεψα να με αδικήσουν. Αλλά δεν στέκομαι εκεί, προχωράω και, μάλιστα, πολλές φορές τα ξεχνάω.

- Ξοδεύετε πολλά χρήματα για την εμφάνισή σας στην πίστα;
Ποτέ δεν ξόδευα πολλά χρήματα σε ρούχα για τις εμφανίσεις μου. Ενα καλό που μας έκανε η κρίση είναι να επιλέγουμε ωραία και καλόγουστα ρούχα, χωρίς να ξοδεύονται περιουσίες. Και άσε εκείνους στα πάνελ στην τηλεόραση να κάνουν τη δική τους κριτική στους ανθρώπους και στα ρούχα τους, σε μια χώρα που παραπαίει...

- Ποιες είναι οι φοβίες σας;
Οι αρρώστιες και η κλειστοφοβία. Δεν μπορώ να μπω σε κλειστό χώρο, σε αεροπλάνο, σε καράβι -για το ασανσέρ, δεν το κουβεντιάζω- και η πόρτα του καμαρινιού μου πρέπει να είναι πάντα μισάνοιχτη και εγώ από πίσω, αλλιώς μπορεί και να τρελαθώ!

«Είπαν ψέματα για τη διατροφή που ζήτησα»

- Σας αγχώνει η οικονομική κατάσταση της χώρας, μια και το επάγγελμα του καλλιτέχνη έχει υποστεί πλήγμα;
Πάρα πολύ, αλλά θέλω να είμαι αισιόδοξη ότι όλα θα πάνε καλά. Θα πρέπει να έχουμε μόνο θετική σκέψη, ότι όλα θα πάνε κατ’ ευχήν, είτε εδώ είτε κάπου άλλου. Επειδή μου είχε συμβεί στο παρελθόν να είμαι αγχωμένη, για το πώς θα μεγαλώσω το παιδί μου και πώς θα μπορώ να του παρέχω μαζί με τον πατέρα του αυτά που χρειάζεται, έβγαλα το συμπέρασμα ότι ήταν κάτι που με εμπόδιζε να χαρώ το σήμερα και σταμάτησα να βασανίζομαι με τις άσχημες σκέψεις. Πάντως, πιστεύω ότι όλοι μαζί ενωμένοι οι Ελληνες θα τα καταφέρουμε. Δεν έχουμε άλλη επιλογή.

- Εχετε οικονομική βοήθεια από τον πρώην σύζυγό σας Παναγιώτη Λιαδέλη;
Βεβαίως, όχι εγώ προσωπικά, αλλά το παιδί μας. Κάποια στιγμή μού χρέωσαν ότι είχα υπερβολικές οικονομικές απαιτήσεις από τον σύζυγό μου στο θέμα της διατροφής. Αυτό ήταν ένα ψέμα! Οταν μπαίνεις στη διαδικασία ενός διαζυγίου ζητώντας κάποια ποσά, είσαι αναγκασμένος να πεις μέσω του δικηγόρου σου ποιες είναι οι οικονομικές απολαβές που έχει ο σύζυγος, όπως είσαι υποχρεωμένος να πεις πώς ζει το παιδί σου, τα έξοδά του, το σχολείο του, όλα αυτά. Ισως κάποιος γονιός να μην μπορεί να τα προσφέρει και κάποιος άλλος να μπορεί και με το παραπάνω! Δεν μου αρέσουν τα δικαστήρια, μου αρέσει το αυτονόητο. Αν κι εγώ θέλω να καταγγείλω πως, ενώ κάνεις ένα δικαστήριο για το θέμα της διατροφής, η απόφαση βγαίνει έπειτα από έναν χρόνο. Εγώ μπορούσα να τα φέρω βόλτα έναν χρόνο, άλλες μητέρες όμως μπορούν; Είναι τραγικό...

- Σήμερα πώς είναι η σχέση σας μαζί του;
Θα έλεγα καλή...

- Τελικώς τι έχει μεγαλύτερη αξία για τη Σαμπρίνα; Η επαγγελματική καταξίωση ή ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή;
Δεν το διαπραγματεύομαι. Η οικογενειακή ευτυχία είναι για μένα το παν...

«Ο γιος μου με έκανε να αγαπώ τους άντρες» 

- Σπάνια δίνετε συνεντεύξεις. Γιατί κρατάτε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας την προσωπική ζωή σας;
Εχω χωρίσει εδώ και τέσσερα χρόνια, αυτό δεν σημαίνει ότι έπαψα να είμαι γυναίκα και ότι θα κλειστώ στον εαυτό μου. Απεναντίας, μια χαρά λειτουργώ! Ομως εκείνο που σιχαινόμουν -και το έχω δει σε πάρα πολλές γυναίκες και άντρες από τον χώρο μας- είναι ότι όταν χωρίζουν, τρέχουν να δώσουν την είδηση, όπως και όταν δημιουργούν μια καινούργια σχέση. Μπορεί κάθε άνθρωπος να περνάει καλά, να είναι ερωτευμένος, χωρίς να το κάνει όλο αυτό σημαία. Δεν μου άρεσε ποτέ, πόσω μάλιστα τώρα, που έχω και ένα παιδί οκτώ χρόνων, που πάει σχολείο.

- Πώς άλλαξε τη ζωή σας ο ερχομός του γιου σας;
Με έχει κάνει ευτυχισμένη, με έκανε να αγαπώ τους άντρες! Παλιά είχα μια επιφύλαξη προς εκείνους και κατάφερε να μου ρίξει τα κάστρα. Τώρα μέσα σε έναν άντρα βλέπω και ένα αγοράκι, και μου αρέσει αυτό...

- Περιγράψτε μας λίγες από τις μαγικές στιγμές μεταξύ μαμάς και γιου...
Ο γιος μου είναι ένα πολύ τρυφερό παιδί! Οταν ήταν πιο μικρός και τον έβαζα στο σχολικό, μου έδινε φιλάκια και μου έλεγε «μαμά, σ’ αγαπάω». Τώρα που έχει αρχίσει και μεγαλώνει, δεν με αφήνει να τον συνοδεύσω στο σχολικό. «Ασε, μαμά, τώρα μπορώ να πάω και μόνος μου, μη σε δουν και τα παιδιά» μου λέει.

- Θα του ζητούσατε την άδεια για να ξαναπαντρευτείτε;
Οχι, έχω μαζί του μια σχέση αγάπης και σεβασμού! Ποτέ δεν θα έκανα μια τέτοια επιλογή που θα χρειαζόταν να πάρω την άδειά του. Θα ήμουν σίγουρη πρώτα απ’ όλους εγώ ότι στην επιλογή μου θα ήταν σύμφωνος και εκείνος, χωρίς καν να τον ρωτήσω! Είμαι η μητέρα του, δεν είμαι η φίλη του.

- Θα θέλατε και ένα δεύτερο παιδί;
Ο γιος μου θα ήθελε ένα αδελφάκι, αλλά εγώ δεν νομίζω... Δεν ξέρω, δεν τα σχεδιάζεις αυτά.